Воскопулос: Драга Грцијо, ако немаш македонско малцинство, зошто бараш Македонија да го промени баш тој член од Уставот?

Дали останувате на претходните оцени за Договорот од Преспа, дека е позитивен и дека ја има Вашата поддршка?

Не само јас, туку и сите ние во Виножито настојуваме да гледаме напред. Ние сме граѓани на Грција. Одговорните во Македонија си решаваат како треба работите да одат таму и на каков начин позитивните и добрите страни на овој договор да се применат. Ако внимателно го читате соопштението на Виножито, ќе видите дека и ние сметаме дека овој договор не е идеален, дека е недовршен договор. Ние настојуваме добрите страни да се применат и тоа е причината што јас лично на некој начин индиректно настојував да дадам позитивни пораки, имајќи на ум и уште нешто. Но за тоа ќе дојде време и по потреба ќе го кажеме и во Македонија. Ние ја имаме таа можност да гледаме од страна, од една неутрална позиција, а кога видовме дека почнаа деструктивните дејствувања на Македонец против Македонец, да се викаме издајник, предавник… јас лично сметав дека и на овој договор може да се гледа од позитивна страна, а не само на слабостите.

Но слабостите главно се однесуваат на позицијата на Македонците во Грција.

Не се согласувам. Ова е исто како и со Македонците во Бугарија. И таму е исто. Официјалната грчка позиција е дека тука нема малцинство, нели? Ако нема малцинство, зошто тогаш бараш такви промени во Уставот на соседната држава, зошто бараш од Република Македонија во Уставот да каже дека нема да се грижи за Македонците во соседните земји.

Но токму тоа ние го прифативме.

Тоа е прифатливо. Да, тоа е прашање на власта и на граѓаните во земјата каде што живееме. Зборувам за грчкиот и бугарскиот автогол во овие договори. Драга Грцијо, ако ти немаш македонско малцинство, зошто тогаш бараш Македонија да го промени баш овој член од Уставот, за Македонците во соседните земји. Нели е ова еден вид признавање на постоењето на малцинство и дека имаш голем проблем. Ако немаш малцинство, нема да бараш таква промена. Јас лично дури и на тие работи што на прв поглед негативно ги оценуваме, гледам малку поинаку. Јас ги гледам причините и суштината на таков вид на промени и дејствување.

Но ние во Република Македонија тоа го ставаме во Уставот, преземаме обврска. Од правен аспект тоа значи „бришење“ на Македонците во Грција.

Не е така. Ако самите Македонци тука не сакаат да дејствуваат и ако не сакаат да бидат признаени како малцинство, тоа не значи дека некој во Република Македонија или таму некоја влада треба да се грижи за Македонците тука. Ние како Виножито така сметаме. Ние сме граѓани на Грција. И ние дејствувањето ќе го насочиме тука, во Грција. Не дај боже да чекаме Република Македонија да ни помага. Тоа е веќе уназадена идеологија. Дури и кога станува збор за меѓудржавни односи. Ако го видите и грчкиот Устав, тука не станува збор за грижа на Грција за грчкото малцинство во соседните земји.

Македонската идеологија мора да оди напред, да се издвои од овие назадни балкански идеологии. А една од нив е токму ова прашање што го зборуваме. Мора ли една држава да се грижи за малцинството во соседна држава? Тоа е катастрофа. Прво треба Грција да се демократизира. Тука во Грција немаме македонски учители, нема катедра по македонски јазик по универзитетите во Атина и во Солун. Треба да се обучат учители и да дојдат тука, по македонските села, и да одржуваат настава на македонски јазик. Тоа треба да го направи Грција.

Во првиот период, кога за тоа немаме кадри, идеално ќе беше да се договорат Грција и Македонија и учители од Македонија да доаѓаат тука и да држат настава по македонските села. Ова сега што го зборуваме е научна фантастика. Ама проблемот е на грчката, а не на македонската страна. Принципиелно овој договор има многу слабости. Да бидеме искрени. И тоа го знаеме. И ние како Виножито рековме дека има многу слабости. Ова е уникатен пример кога една држава бара од друга држава да го смени Уставот, се меша во внатрешните работи на една соседна држава. И најнормално е во ваква ситуација еден човек да рече – сиктер! Тоа е нормалниот одговор на еден свесен Македонец, да рече немој да ми се мешаш во мојот дом.

Ама… ние настојуваме да бидеме конструктивни. Многумина забораваат дека уште во 1993 година македонската држава се согласи дека има проблем со Грција, но Македонците забораваат за оваа работа. Ако ме прашате мене, ние и тогаш покажавме голема слабост и тоа не требаше да го прифатиме во ОН. И тогаш требаше меѓународната заедница да му каже на Гркот, што правиш ти човече, ти си тежок националист, почитувај ја македонската држава. Ова е вистински принципиелниот пристап и став. Но не живееме во идеален свет, ниту пак во рајот./www.mkd.mk