Како член на Комисијата за разграничување меѓу Југославија, Грција и Албанија, италјанскиот генерал Енрико Телини имал задачата да ги утврди етнонационалните чувства на населението во 18-те села во реонот на Преспа и Св.Наум.

Сега преминувам да одговорам на прашањата поставени во врска со овие села кои ги посетив.

Бројот на куќи во секое село (потцртани со црвено на скицата) е приближно следен (бројот на населението не може да се прибере):

Љубаниште - 15 куќи: македонски селани кои обработуваат чифлици на албански бегови.

Конско - 7 куќи,

Безмиште - 40 куќи,

Горица - 30 куќи,

Гломбок - 32 куќи,

Сулим - 30 куќи,

Пустец - 50 куќи,

Лајсика - 10 куќи,

Црновча - 10 куќи: бедни села на западниот брег на Преспанско Езеро населени со македонски селани, кои главно работат на имотите на албанските бегови, а делумно своја земја.

Рахова - 53 куќи,

Гразден - 55 куќи: во основа македонски села, но каде што училиштата и грчкото влијание имаа значајно влијание, така што тие сега се сметаат предимно грчки.

Цера - 10 куќи,

Трахово - 12 куќи: бедни села од видот на осумте на западниот брег на Преспанско Езеро

Врник - 30 куќи: албанското и грчкото влијание се наметнаа на првобитниот македонски карактер.

Лабаница - 90,

Костенец - 110,

Пеликат - 73,

Слимица - 75 куќи: како за претходните две од полуостровот Сува Гора, грчкото влијание преовладува на првобитната македонска основа.