Во продолжение на V поглавје од својата „Книга за Мијаците“ (Македонска библиотека No. 12, Софија, 1941), Георги Трајчев се обидува да расветли еден дел од деветвековната темна историја на Бигорскиот манастир „Св. Јован Претеча“, за кој се знае дека е подигнат 1020 година и кој бил нем сведок на византиско, српско и турско владеење.

Софија 7 ноември 1932 година

Почитуван господине Претседателе,           

За време на Конгресот на Вашата организација, како чедо на многустрадалната Македонија, отидов кај г.Стефан Аврамов, од кого, како секретар на Конгресот, сакав да дознаам за решенијата на Конгресот. Последниот меѓу другите ми најави дека Посмртната каса на организацијата не располага со суми, за да ги плаќа посмртните дела на починатите илинденци.

Во V поглавје од својата „Книга за Мијаците“ (Македонска библиотека No. 12, Софија, 1941), Георги Трајчев пишува за Бигорскиот манастир „Св. Јован Претеча“. Авторот во своето дело дава интересни податоци кои не се многу познати на пошироката јавност.

По Балканските и Првата светска војна составот на населението на Егејска Македонија многу се измени. Прогонот на Македонците, кој веднаш го започна Атина предизвика масовно иселување на Македонците од т.н. Приморска Македонија.

Денес над Македонија е национална химна на Македонија. Автор на текстот е Владо Малески, а автор на музиката Тодор Скаловски. Напишана е во 1941 година. По завршувањето на Втората Светска Војна е усвоена како химна на СР Македонија во рамките на поранешна Југославија, а по осамостојувањето на Република Македонија, на 11 август 1992 година со закон е прогласена и за химна на независна Македонија.

Георги Трајчев (1869 - 1945) во продолжение на својата и „Книгата за Мијаците“ (Македонска библиотека N^o 12, Софија, 1941), се обидува да го лоцира манастирот „Св. Богородица“,  во кој Јован Дебарски бил игумен, пред да биде назначен за Охридски архиепископ (1018 – 1037). Во недостаток на пишани извори, тој за оваа цел, меѓу другото се користи и со живиот материјал кој ги има собрано како училишен инспектор во Дебарската епархија.

Помошната организација во тие краеви, како и македонската рев. Организација е самостојна и непартиска; таа не се меша во внатрешните борби на царството Бугарија, ниту зема страна во партиските борби таму. Ако, меѓутоа, биде засегната или предизвикана од личности и групи, без разлика какви убедувања имаат тие, Организацијата лично ќе се расправи со нив, согласно правилникот и нејзините традиции.

Основите на српската пропаганда во Македонија  биле поставени со “Начартанието” на Илија Гарашанин од 1854 година. Гарашанин во 60-те години на ЏИЏ век го испратил на “тајна политичка мисија” во Македонија, Стефан Верковиќ со цел :

Многу малку се знае за Јован Дебарски кој бил охридски патријарх (последен во времето на Самоиловото царство), кој управува со Охридската патријаршија/архиепископија во периодот 1018 – 1037 година. Тоа е период кога Охридската патријаршија неканонски била симната на ранг на архиепоскопија од страна на византискиот император Василиј II Македонецот.

Во првите два дела од освртот на „Кигата за Мијаците“ (Македонска библиотека No 12, Софија, 1941) од прилепчанецот Георги Трајчев, видовме дека авторот заклучува дека Мијаците се древно славјанско племе кое првично живеело во Солунско поле. Како доказ за неговата древност авторот меѓудругото се повикува на македонскиот деец Благоја Димитров (добар познавач на старогрчкиот јазик), кој посочува дека во Битола бил откриен гроб од римско време со натпис „Тука почива војсководец, по потекло Мијак“.