Госпоѓа Елизабет Рен, финска државјанка од миноритетската шведска јазична група, бивша министерка за одбрана на Финска и неуспешен кандидат за претседател на Република Финска, а сега...

Откако заврши испитувањето на Драган Богдановски во седиштето на СДБ, тој повторно со хеликоптер бил вратен во тајниот затвор на Службата во близина на Македонски Брод.  За време на летот од агентот му било предочено што Службата им направила на делегатите за конгресот од Австралија.  Во својот дневник Богдановски пишува дека агентот му рекол за акцијата со француската полиција, заедничка акција во склоп на меѓународната соработка за борба против тероризмот, при која на австралиските делегати им ги задржале куферите и ги претресле за да се запознаат со материјалите за конгресот. Во текот на летот агентот особено се интересирал за целите и задачите на Воениот комитет на ДООМ што требал да избере на конгресот. По враќањето во тајниот затвор, веќе утредента луѓето на СДБ го насочија својот интерес и на списокот со стотина македоински интелектуалци кои имале контакти со Богдановски за време на посетата на Париз. Во својот дневник Богдановски за ова ќе напише:    

Драган Богдановски со хеликоптер бил доведен од тајниот затвор на Удба во Скопје, во канцеларијата на тогаш најглавниот шеф на УДБА за Македонија Тошо Шкартов. Додека бил во канцеларијата иследниците се обиделе да го испијанат за да добиат повеќе информации за престојната конгресот на ДООМ. Иако алкохолот лесно го совладал неговиот истоштен организам, сепак не бил пијан, но јазикот како што вели Богдановски, му бил премногу “одврзан“ и самиот чувствувал дека е полу пијан. Во својот дневник Богдановски за испрашувањето во канцеларијата на шефот на УДБА пишува:

Агентите на СДБ често се користеле и со „серум на вистината“ за да можат да извлечат од Драган Богдановски признание за неговите и активностите на ДООМ. Признај, признај! – постојано било повторувано од неговите мачители. Македонскиот дисидент не очекувал дака ќе го преживее тајниот затвор, бидејќи единствениот начин да остане жив бил да признае.  Маките продолжуваа, а истоштеноста и менталната замореност од Богдановски правеле жив труп, кој веќе не ги ни разбирал зборовите на иследниците. Потоа ќе го оставеле да закрепне, за да продолжат со нова тортура.  По последната серија испитувања, Богдановски бил однесен во седиштето на УДБА во Скопје. За овој настан тој во својот дневник ќе напише:

Во седумдесеттите години на минатиот век тогашните грчки администрации два пати се обврзале, прв пат во 1977 година и втор пат во 1982 година, на конференции на ООН да го почитуваат името Македонија.

Животот на македонскиот дисидент и идеолог на ВМРО ДМНЕ Драган Богдановски поминат во тајниот затвор на Службата за државна безбедност во близина на Македонски Брод бил исполнет, со серија наизменични испрашувања и мачења. Од него било барано да испише неброени редови за политичкиот живот во македонската емиграција, за ДООМ, за финансирањето и издавање на весникот „Македонска нација“, за некакви контакти со странските служби и т.н.

Се се одвивало топло ладно, но и многу болно.

А. Савински, поранешен руски ополномоштен министер, во своите мемоари истакнува:
Македонците се бујно, подвижно племе, многу поенергично и повитално отколку Бугарите и секогаш имале надмоќ над нив.

Иследнците ги интересиураше соработката на Драган Богдановски со странските разузнавачки служби, исто така се имтересираа за неговата антијугословенска дејност, како и за неговата долгогодишна борба со Службата за државна безбедност. По испрашувањето Богдановски повторно бил вратен во келија, каде почнал да ја пишува својата сторија. Немајќи што да крие, тој на темите кои му ги задале ќе напише:

"ЊУЈОРК ТАЈМС" ВО 1903 ПИШУВА