Христо Поп Коцев (5. I 1869 – 30. IV 1933) е македонски револуционер, деец на Македонската револуционерна организација, учител и публицист. Тој е истакнат деец на македонското револуционерно движење. Бил член на ЦК на ТМОРО (1896–1897). Учествувал на Солунскиот конгрес во 1903 година. Повторно бил член на Централен комитет во 1903–1904 година.

Рампо Левков (9. I 1909 – 19. IX 1942) е македонски комунист, револуционер и народен херој. По бугарската окупација во 1941 година му била понудена висока служба, но ја одбил и отворил адвокатската канцеларија која станала сврталиште на патриотските и интелектуалните сили во градот. Кон крајот на декември 1941 година ја напишал една од најзначајните песни - поеми од времето на НОБМ „Бабуна“. Поради неговата активност бил уапсен од бугарската полиција (14. IX  1942) и по петдневни мачења бил фрлен во варница.

Георги Бодлев (1813 –1882) е македонски учител и културен деец. Имал особен интерес кон културното минато на Македонија и на македонскиот народ. Располагал со голема библиотека со книги и ракописи со историско значење. Во неговата библиотека биле пронајдени пергаменти од „Житието на Св. Климент“.  Автор е на преписот на дел од познатиот „Кодекс на Охридската митрополија“.

Јулиј Розентал (1872 - 12. IX 1903) е поет и револуционер, член на Македонската револуционарна организација. Околу 1882 година, неговите родители се преселени во Бугарија. За време на Илинденските настани во 1903 година учествувал како востаник и загинал во борбите во четата на велешкиот војвода Никола Дечев. Автор е на стихозбирката „Недопеани песни“, објавена една година по неговата смрт.

Ѓорѓи Гаврилски (11. IV 1911 –17. XII 1987) е македонски лекар-епидемиолог, примариус. Учествувал во НОВ и бил член на АСНОМ. По Ослободувањето бил помошник Министер за народно здравје во Владата на РМ (1946) и член на Матичната комисија за формирање на Медицинскиот факултет во Скопје (1947). Бил избран е за редовен професор по епидемиологија и продекан (1949) на Медицинскиот факултет. Заслужен е за истребување на маларијата во Македонија.

Златко Димчов(иќ) (1906 - 1994) е пилот и воздухопкивен инжинер од Македонија, еден од најуспешните цивилни пилоти уште во стара Југославија. Зборувал шест јазици и во годините пред Втората светска војна, Златко имал брилијантна кариера. По војната бил затворен на Голи оток, поради што бил избришан од воздухопловната историографија.

Атина Бојаџи (11. III 1944 – 28. XII 2010) е македонска и југословенска маратонска пливачка. Таа веќе на 11-годишна возраст успеала да ги собори сите југословенски рекорди во слободно пливање на кратки патеки и делфин. До 1970 година успешно учествувала на повеќе маратони, а во 1969 година го препливала каналот Ла Манш за 13 часа и 20 минути.

Трајко Стојковски – Бузо (10. I 1923 - 14. X 2005) е македонски комунистички деец, воен командант, народен херој и општественик. Активно учествувал во подготовките на НОБ во Куманово, а во јуни 1943 година станал борец на Кумановскиот НОПО. Посебно се истакнал во борбата на Дренак против четничките сили. При формирањето на Третата македонска НОУБ бил назначен за командант на баталјон, а подоцна за командант на Дванаесеттата македонска (скопска) НО бригада. Има значаен придонес во Ослободувањето на Скопје.

Васил Тодоров Грков (1880 - 1962) е македонски револуционер, член на ТМОРО и ВМРО. По Солунските атентати во 1903 г., како Македонец, бил затворен во Бејаз Куле. По ослободувањето станал четник во Кукушката чета. Учествувал во повеќе борби со турскиот аскер и четите на грчката вооружена пропаганда, во периодот од 1903 до 1905 година.

Лазар Делев (1875 - 1938) е македонски револуционер, војвода на Македонската револуционерна организација. Познат е како Оревски. Учествувал во Илинденското востание борејќи се во Горноџумајско. Од 1905 година е самостоен гевгелиски војвода и се борел против четите на грчката пропаганда. Со избувнувањето на Балканската војна во 1912 година, тој станал командант на партизанската чета на Македонско-одринското ополчение.