ОД ПАТУВАЊАТА ПО СВЕТОТ – ФРАНЦИЈА

Франција, е демократска држава која се простира во Западна Европа.  По површина e најголема во Европската унија, а по бројот на население е на второ место Земјата е составена од збир на прекуморски острови и територии лоцирани на други континенти.

Франција се граничи со  Белгија,  Луксембург, Гер-манија, Швајцарија, Италија, Монако, Андора и Шпанија. Франција со своите острови, исто така, се граничи и со Бразил и со Суринам (во делот на границите на  Француска Гвајана), со Антилите (во делот на Сен-Мартен) е поврзана со Британија преку Ламанш.

Франција е демократска држава, организирана како унитарна полупретседателска република. Таа е развиена нација чија современа и напредна економија е петта по големина во светот. Нејзините главни вредности се изразени во  Декларацијата за правата на човекот и на граѓанинот.

Франција е најголемата франкофонска држава во светот по број на говорители. Франција е една од земјите основачи на Европската унија, една од основачите на НАТО и на  ОН и е постојана членка на Советот за безбедност при ОН. Таа припаѓа на еврозоната и на шенгензоната, членка е на Франкофонијата и на Латинската унија, дел од групата Г8 најразвиени земји во светот и на Организацијата за соработка и економски развој (OCDE). Како воена сила, ја поседува главната војска во Европската унија и е една од седумте земји кои официјално поседуваат атомско вооружување.

Доколку не ви се вкрстат патиштата во преубавиот Париз, кој не случајно е обележан со предзнакот „Град на светлината“ исто како да не сте ја виделе Европа. Многу песни, опери, драми, посвети, ремек-дела, многу воздишки се создале за Париз и останале во него..

... „Париз е главата на Земјината топка, мозок кој пука од генијалност и ја предводи човечката цивили-зација, великан, уметник кој непрекинато твори, далеку-виден водител кој мора да има бразди во мозокот, пороци на голем човек, мечти на уметник и рамно-душност на политичар“.

Ова го ре­кол и го запишал го­ле­миот Балзак, кој целиот свој живот го по­ми­нал во овој прекрасен град на верата, надежта и љу­бовта. А парижа-ните за својот град велат дека е цен­тар на светот. Ако им забележите дека тоа звучи тен­­ден­цио­зно, бидејќи многу велегради во светот се користат со тој пиетет, ќе ви дадат сосем логичен одговор. До­колку са­кате да патувате од која било земја во све­тот во некоја друга, на друг крај, убаво е да минете низ дванаесетмилионскиот Париз.

И не само тоа, на кого не му е желба да го види градот на со­ниш­та­та; градот кој е да­леку од морето, а на грбот има ед­рилица која пот­сетува дека трговијата се одвива са­мо по воден пат. Париз како да е рожба на реката Сена, на чиј остров е из­гра­дена галската населба Лутеција, која се споменува во 52 година пред Исуса Христа, кога ја освоиле Рим­јаните, и која со векови се шири за да биде денес нај­позната во светот како метропола  на светлината.

Времето кога го посетивме Париз (министерот во Владата на Република Македонија, Владо Наумовски, митрополитот Горазд, надлежен за Европската епархија на Македонската православна црква и авторот на овие редови како заменик-претседател на Комисијата за односи со верските заедници) беше во зима. Тогаш Македонците во фран­цуската престолнина со низа пригодни ма­ни­фес­та­ции достојно ги одбележуваа петте години од фор­ми­рањето на првиот македонски све­ти­кли­мен­тов духовен храм во оваа земја, Македонската православна црква „Свети Климент Охридски“.

Париз – градот на светлината, љубовта

Временски скромно врамен ју­билеј, но многу значаен по својата духовна, национална и афирмативна ми­сија и по амбициозните најави на неговите вте­ме­лу­вачи и ентузијасти, кои остварувале богати ак­тив­нос­ти ре­чи­си на сите полиња. Тие не пропуштаат, а да не го од­бележат секој позначаен настан од историјата на Ма­кедонија, на македонскиот народ и Црквата.

Така, 8 декември, патрониот празник на Ма­кедонската православна црква „Свети Климент Ох­рид­ски“ во оваа европска метропола се прослави достоинствено и мошне оригинално. А одбележувањето на петте лета на оваа национална духовна и културна македонска асоцијација во Париз беше можност да се проговори за до­то­гашното работење и бележито дејствување, кое со ог­лед на околностите и низата лимитирачки фак­тори, си трасирало свои патеки и обезбедило свое мес­то во еден таков мегаполис каков што е Париз. Меѓутоа, ед­но­вре­мено, се укажа и на многуте проблеми, тешкотии, сла­бос­ти и особено делбите, кои се разорни доколку не се надми-нуваат етапно, разумно и ефикасно.

Прославата и овој пат беше фокусирана на афирма-цијата на националните и духовните вредности. Вредните домаќини од Управниот од­бор на Македонската право-славна црковна оп­штина „Свети Климент Охридски“, вложиле големи усил­би и понудија ефектни содржини кои побудија видлив интерес кај многуте присутни меѓу кои имаше и Французи и други националности.

Во Париз бевме сместени во хотелот „Холидеј ин“, кој се наоѓа на стотина метри од Ајфеловата кула и ре­ката Сена. А „Дамата на Париз“, како што обично се нарекува кулата на инженер Ајфел, била из­гра­дена во 1889 година по повод Париската светска изложба. Иако оттогаш минало многу време Ај­фе­ло­ва­та кула не загубила ништо од својот шарм, од своето тех­ничко значење и од сопствената симболика. Напротив, во текот на сите овие години со старите лифтови до пространите плат­форми на челичниот џин се искачиле милиони луѓе.

Продолжува

Пишува: СЛАВЕ КАТИН