Рускиот патеписец Aлександар Амфитеатров во 1912 г., говорејќи за битката меѓу странските пропаганди во Македонија, меѓу другото вели:

Македонскиот национализам е културно-општествено и политичко движење за утврдување и зачувување на националните одлики, особености и вредности на македонската нација. Или пак, како што вели Крсте Мисирков во 1903 – „ние туѓо не сакаме, а своето си го браниме“.

И после велат Словените од Зад Карпатите...дошле како варвари...го поминале Дунав подвода со трска во устата...а ваму иљадници години Македонска историја...народот кој на светот му ја дал писменоста...неможе да постои...не го признаваат... оваа е вистинскиот пат...само напред....еден ден целиот свет ке ни се поклони...

„Ние се обрнуваме до сите Македонци, без разлика на вера и раса, и ги колнеме да ги заборават своите стари омрази, инспирирани однадвор, и личните расправии за да се здружиме и да создадеме цврста јатка за единството и независноста на нашата земја. Македонија не им припаѓа ни на Бугарите, ни на Грците, ни на Србите, таа им припаѓа на Македонците. Македонија на Македонците!“ – се вели во Апелот за единство на Македонците во Швајцарија од 1918 горина

За време на походот на Александар Македонски во Азија, еден владетел на Кавкаска Албанија излегол пред него и му подарил едно големо и опасно куче, денес познато како кавказски овчар. Тоа е првата забележана средба на Македонците со Кавкаските Албанци.

"Лордот Солзбери, англискиот министер за надворешни работи, во инструкциите до својот амбасадор во Цариград, од 18 април 1878 год., во врска со Санстефанскиот прелиминарен договор пишувал: "без одлагање зацртаното бугарско кнежевство во Санстефанскиот мировен договор, не смее да остане во такви широки граници и  да држи територии кои етнички не му припаѓаат".

Востанувањето на македонскиот народ на 2 август 1903 година, на ден Илинден, преставува пример за саможртва на македонскиот народ за создавање на самостојна и национална држава. Тоа е пример за големо дело на еден „мал“ народ сам да го дофати светлото на слободата, тоа е пример за јуриш кон ѕвездите на славата, тоа е пример на будење од повеќемилениумскиот сон и жестока решеност повторно да ја воспостави некогашната древна и славна македонска држава.  Илинденсто востание останува да постои како настан кога одново се поставуваат еднаш веќе разрушените темели на македонската држава. Ова востание е прекретница во поновата македонска историја, настан кој преставува темел на новата македонска државност.

На седницата од 25 март 1919 година Генералниот совет на македонските друштва во Швајцарија се обрнал со телеграма до Мировната конференција во Париз, во која ги изложува барањата на Македонците и енергично протестира против евентуалното проектирано раздробување, кое би било само едно ново издание на фаталната грешка што ја изврши Букурешкиот мировен договор (1913) на кој македонското население беше третирано како стадо.

21 јуни 2018 година, НА ДЕНЕШЕН ДЕН Е ИЗГОРЕН КУКУШ!

Илјадници кукушани и од околните помали места ги напуштаат своите живеалишта и поголемиот број преку Беласица пристигат во Струмица.

…Дедот Петко Беренџев од Старавина имаше два сина. Едниот на 28, а другиот на 31 година. Токму момци навреме. Во 1914 година беа мобилизирани од Србите и двајцата отидоа на австрискиот фронт. Се бореа што се бореа, Митре ја помина Албанија, а Петрета го заробија Австријците и од Надмеѓар, како „б’лгарин от Македонија” го испратија во Бугарија и по смирувањето на Романија, се најде во II тракиска дивизија на Солунскиот фронт, во синорот на неговото село Старавина — Соколот.