Агентите на СДБ често се користеле и со „серум на вистината“ за да можат да извлечат од Драган Богдановски признание за неговите и активностите на ДООМ. Признај, признај! – постојано било повторувано од неговите мачители. Македонскиот дисидент не очекувал дака ќе го преживее тајниот затвор, бидејќи единствениот начин да остане жив бил да признае.  Маките продолжуваа, а истоштеноста и менталната замореност од Богдановски правеле жив труп, кој веќе не ги ни разбирал зборовите на иследниците. Потоа ќе го оставеле да закрепне, за да продолжат со нова тортура.  По последната серија испитувања, Богдановски бил однесен во седиштето на УДБА во Скопје. За овој настан тој во својот дневник ќе напише:

Во седумдесеттите години на минатиот век тогашните грчки администрации два пати се обврзале, прв пат во 1977 година и втор пат во 1982 година, на конференции на ООН да го почитуваат името Македонија.

Животот на македонскиот дисидент и идеолог на ВМРО ДМНЕ Драган Богдановски поминат во тајниот затвор на Службата за државна безбедност во близина на Македонски Брод бил исполнет, со серија наизменични испрашувања и мачења. Од него било барано да испише неброени редови за политичкиот живот во македонската емиграција, за ДООМ, за финансирањето и издавање на весникот „Македонска нација“, за некакви контакти со странските служби и т.н.

Се се одвивало топло ладно, но и многу болно.

А. Савински, поранешен руски ополномоштен министер, во своите мемоари истакнува:
Македонците се бујно, подвижно племе, многу поенергично и повитално отколку Бугарите и секогаш имале надмоќ над нив.

Иследнците ги интересиураше соработката на Драган Богдановски со странските разузнавачки служби, исто така се имтересираа за неговата антијугословенска дејност, како и за неговата долгогодишна борба со Службата за државна безбедност. По испрашувањето Богдановски повторно бил вратен во келија, каде почнал да ја пишува својата сторија. Немајќи што да крие, тој на темите кои му ги задале ќе напише:

"ЊУЈОРК ТАЈМС" ВО 1903 ПИШУВА

Бугарска пропаганда во Македонија

Испрашувањето на Драган Богдановски не се одвивало според очекувањата на тогашната Управа за државна безбедност, па во посета на тајниот затвор на Караџица дошол Сојузен секретар за внатрешни работи Фрањо Херљевиќ (на должност од 1974 до 1982 г.), кој ја дал наредбата за киднапирање на македонскиот дисидент. Набргу по разговорот со Богдановски, Херљевиќ им дал инструкции на иследниците како да ја водат понатамошната истрага и си заминал. Утредента наместо да го одведат во „ловџиската соба“, Богдановски останал во келијата и добил задача да напише хронолошки за својата емигрантска дејност по напушатње на Норвешка во 1962 година. Особено Службата се интересирала зошто се распаднал Македонскиот Национален Комитет и како дошло до тоа да веднаш по неговото распаѓање се создаде Ослободителниот комитет на Македонија?  На ваквото барање, Богдановски напишал 15 или 16 страници, од кои овде го пренесуваме неговото резиме објавено во неговиот дневник во кое тој ќе напише:

Историските и археолошки наоди потврдиле неколку факти од светско значење на кои што изворот е од Македонија. Во продолжение ќе наведам само неколку: