Опширното и благодатно Овче Поле допира до десниот брег на Брегалница. Овче Поле некогаш беше житницата на североисточна Македонија. Раѓаше изобилно, и покрај неподносливите летни горештини и продолжителната суша, го даваше најубавото жито, познато во трговијата со името овчеполска црвенка и едра осатка.

Опширното и благодатно Овче Поле допира до десниот брег на Брегалница. Овче Поле некогаш беше житницата на североисточна Македонија. Раѓаше изобилно, и покрај неподносливите летни горештини и продолжителната суша, го даваше најубавото жито, познато во трговијата со името овчеполска црвенка и едра осатка.

Овче Поле зафаќа пространство од околу 60 километри на должина, и скоро толку на ширина. На север се граничи со дел од сушевските височини. На југ се слива со Ежово поле, кое запира на десниот брег на Брегалница под Штип. Од запад над него висат богословските возвишенија со прочуените две села Горен и Долен Богословец, скриени таму негде во китните им врвови. А на исток полето се губи низ ридовите на Ранченци, кои се и крајниот западен дел на Осогово.

Овче Поле е вистинска благодет за североисточна Македонија. Неговото плодородие е волшебно и за него смело може да се каже дека нема гладна година. Целото поле е рамно како тепција. Почвата му е силно напоена со сол. Летно време, кога земјата пука од неистрпливите горештини, солта излегува на површината на земјата во вид на бел прав. Во април и мај полето е полно со безброј стада. Има едно место Слан дол, чие име произлегло сигурно од „солен дол“, каде што почвата но и растителноста се многу солени.

Кога едно време турците правеа курбани, пред да ги заколат овните ги праќале некое време на паша во Слан дол. И кога ги колеа после тоа, месото им беше жолто и неискажливо вкусно. Есента на Овче Поле почнува рано. Кон Петковден веќе таму е студено. Зимата е кратка, но тешка. Се образуваат страшни виулици и длабоки соспи ги затрупуваат патиштата.

На Атанасовден веќе пролетта разѕвонува со своето ѕвонче, а една седмица потоа тревата е вретенила. Миндалите околу Кадрифаково и Богословец цветат, а по обилните пролетни дождови тука настанува летниот пекол. Само оние, кои биле на лето во Овче Поле, знаат што е тропска горештина. Тука скоро цело лето не паѓа ни капка дожд. Сонцето, тешко и топло, плива по едно чисто и длабоко небо и праќа огнени лачи над попуканата бела земја. По целата ширина на полето едвај се гледа по некое дрво. Тука – таму израснал по некој даб и брест и ништо друго. Но затоа во недоглед се лулаат житни ниви, на огромни правилни квадрати, кои што готват златна жетва и никој пат не се жедни за вода. Тука се раѓа прочуената овчеполска црвенка, чии што зрна се како дренки. Осатката дава леб кој има специфичен овчеполски аромат. Ржта голема за да сокрие и коњаник, а стеблата на јачменот се дебели како пилешки нозе. Многуте лозја на есен даваа грозје во изобилство, често пати оставено по лозјата оти нема доволно садови за да се прибере целото.

Благодарение на ежегодишното изобилно плодородие на Овче Поле, во некогашниот Косовски вилает не се помнело да имало глад. Во штипскиот кајмакам не се знаеше некој да се хранел или преранувал со царевица. Селата јадеа леб од буквално чисто ржено брашно. И високите јуручки села во Плачковица не остануваа без леб…

За Овчеполските работи

Никола Ристевски

www.nikolaristevski.com