|
||||
| Копачите |
|
Се к'ти ноќта црна! Се рути карпа - мрак! И петли в село пеат и зората се зори – над карпа в крв се пие и темнината пие силно светнал ден! Пробудете се морни копачки и копачи – на трудот црн народ! Со мотика на рамо за корка сува леб, по патиштата стрмни, по полињата paмни, у вивналиов ден да тprнeмe и ние страдалници од век! На деда Богoмил земjата poвка, мека, наба6рена за poд, со страдна душа чека ударите ни jаки со мотиките остри по троскот пелин трат! На работа! На труд! Да прокопаме меко полињата родни афион, тутун, житце да родат благородни. И по кривите вади да пропуштиме води за оризите млади и зелени лободи. На работа! На труд! Да роди род богат! Да бликне живот млад! На пепел троскот, пелин во огин пламен jад! Жилите да пуштат корења длабоко плодови да бликнат високо, високо слободно на воздух! Ораме со рало но земjата ни златна колку е богата! На пепел троскот, пелин! Во огин пламен јaд! Да престане, да снема тагата голема за голиот живот на човек станал – скот. И в тaјa мугра пресна да екне дружна песна на дружните удари – та биjат срца млади и растат силно гради пребликнати со јaд! Од сички маки тешки не видовме бел ден, а од солзи жешки не стануе меден нашиот живот! На работа! На труд! Та не сме саде ние та не сме саде тука – ние сме по цел свет безброjни милиони на трудот црн – народ! Да биде честит денот и првата ни стапка у првиот ни век! Ќе мине силен ек ќе б'сне сонце златно – по секаде на светот ќе згине срамно гнетот - ке л'сне живот нов! И реки ќе потечат, и бреме ќе одвлечат на вековита смрт! Реките од живи и пробудени сили на копачи копачки и страдни голи гладни по целата земjа! Се к'ти ноќта црна! Се рути карпа - мрак! И петли в село пеат и зората се зори – над карпа в крв се мие и темнината пие силно светнал ден! |
