„ДЕЛ ОД МОНОГРАФИЈАТА“ СТИВ ПЉАКАС“ ОД СЛАВЕ КАТИН

Меѓутоа, во политичкиот живот во новите средини и општества, македонските доселеници осетно заостануваат зад другите етнички групи, а тоа е случај и со другите иселеници од балканските земји. Сепак, нивните постигнувања на економски, духовен, образовен, културен и спортски план, сè повеќе придонесуваат тие да не бидат третирани како граѓани од втор ред, туку како интегрален и важен фактор во новите средини во дијаспората, особено во мултиетничките општества како што е Канада“.

Првите форми на собирање меѓу македонските иселеници датираат од времето на масовното доаѓање во новите средини, кога со себе ја носат својата култура, јазик, традициите, религијата и обичаите. Како резултат на тоа, уште на почетокот се формирале заемнопомошни, културни, црковни асоцијации и друг вид друштва.

Тие имале за цел да ја зачуваат македонската култура, обичаите и верските традиции, да обезбедуваат материјална помош на социјално загрозените Македонци, како и да собираат средства за изградба на цркви, училишта и други објекти во новите средини и во нивните родни места, во Македонија“, вели Стив Пљакас.

Најголем број Македонци во поранешниот Советски Сојуз, дошле во текот на Граѓанската војна во Грција и тие се населиле во кавкаските региони. Само во Ташкент и околните места во периодот од 1949 година, бројот на Македонците од Беломорска Македонија изнесувал околу 7-8.000 луѓе. Тој број подоцна рапидно се намалил поради големиот број повратници во Грција, Македонија и во други земји.

Денес во поранешните источно-европски земји: Романија, Унгарија, Чешка и Словачка, Полска, Украина, Русија и други земји живеат неколку илјади Македонци претежно од егејскиот дел на Македонија. Исто така, има и бројни доселеници од мешани бракови на Македонци од сите делови на Македонија.

Покрај прекуокеанските земји, Европската унија и некои други земји, Република Хрватска и Република Словенија, се земји каде што на Македонците им се гарантирани сите права како национално малцинство. Тие се земји каде што владите, преку материјална и финансиска помош, го помагаат развојот на малцинствата за афирмација на нивните национални, културни и јазични вредности.

Со тоа Македонците служат како мост за развивање на пријателството помеѓу Хрватска и Словенија, со Македонија, афирмирајќи ги, на тој начин, двете држави како демократски и граѓански земји.

Нијагарските водопади

Судбината на Македонците во Србија и Црна Гора е слична, ако не и идентична со онаа на Македонците во Хрватска и Словенија. Тука, поради проблемот со Српската православна црква, Македонците немаат свои духовни храмови, туку се организираат во културно-уметнички друштва и други асоцијации.

„Има Македонци кои живеат и во Пакистан и кои сметаат дека се потомци од војските и генералите на Александар Македонски (Велики)“. Тоа го потврдивме со Мајкл Китли.  „Имено, на Хималаите, во источниот дел на Пакистан, има племе кое се разликува од другите. Тие луѓе се високи и руси по боја.

Имаат своја автономна територија која тие ја нарекуваат Ханза, или Ханза-кут, зборуваат бурошаски јазик и се чувствуваат како Македонци. Нивното знаме е црвено и со сонце кое има осум златни краци. Речиси неодамна го примиле исламот, но ги задржале старите македонски традиции.

Исто така, Македонци има и во Израел, чија судбина е слична како на сите Евреи. Макотрпниот живот, целокупните состојби, силната љубов кон својата вера, народ, земја, минато и иднина, направи и од Македонците и од Евреите да формираат свои суверени и независни држави.

Еден од нив сум и јас кој од Евреите учи колку тешко, макотрпно и со многу пожртвуваност се формира држава; како уште потешко се стекнува слободата и, како сето тоа возвишено, со силна вера, со голема љубов и со најголема надеж треба да се брани, гради, чува и развива новосоздадената држава Република Македонија“, вели Стив Пљакас.

Продолжува

Пишува: СЛАВЕ КАТИН