Осврт кон делото на рускиот мислител Владимир Бурич базиран на разговорите водени со него од македонскиот мислител и деец Чедо Цветановски, директор на Центарот за немилитаристички стратешки истражувања – ЦЕНЕСИ, кои наскоро ќе бидат објавени во книга.

Повод за книгата на Чедо Цветановски “Струшкиот аманет за Македонизмот” е четврт векот од упокојувањето на Владимир Бурич, водечки поет и мислител во руската поезија и филозофија од втората половина на 20-тиот век.

Софија 7 ноември 1932 година

Почитуван господине Претседателе,           

За време на Конгресот на Вашата организација, како чедо на многустрадалната Македонија, отидов кај г.Стефан Аврамов, од кого, како секретар на Конгресот, сакав да дознаам за решенијата на Конгресот. Последниот меѓу другите ми најави дека Посмртната каса на организацијата не располага со суми, за да ги плаќа посмртните дела на починатите илинденци.

„Нашиот сограѓанин Манојил Мане Јаковлески, од гостиварското село Зубовце, во 1969 година, на 18 – годишна возраст, замина на печалба во тогашниот Западен Берлин, СР Германија, на неколку месеци, а таму остана со децении, до денешни дни. Повод за да гостува во емисијата „Разговори со повод“ на брановите на Радио Гостивар, беше неодамнешната неотповиклива оставка, што ја поднесе од мошне значајната функција во партијата, претседател на Централниот задграничен комитет на ВМРО – ДПМНЕ во Берлин. – се вели во кусата најава на новинарот и уредник Киро Кипроски пред почетокот на емисијата водена на радио Гостивар во 1996 година.

На 17 јуни 2018 година е потпишан од шефовите на дипломатии на Грција, Никос Коцијас и Македонија, Никола Димитров, контраверзниот Преспански договор. Овој договор, штетен за македонскиот народ, е потпишан и од посредникот на ООН за спорот за името Македонија, Метју Нимиц, со што е заменета Привремената спогодба во Њујирк од 13.09.1995 година.

Битката кај „Слива“ е уште еден пример од борбите за време на Илинденското востание која восхитува со пожртвуваноста на македонските востаници.

Оваа битка е дел од Илинденската епопеја за одбрана на Крушевската Република. Тоа е битка во која востаниците до последен човек ги бранат позициите за да му овозможат на населението да се извлече од градот. Тоа е пример за жртвите кои ги поднел македонскиот народ во борбата за создавање на самостојна и национална држава.

Во монографијата „Македонија, мојот копнеж – Манојил Мане Јаковлески, од авторот Киро Кипровски, објавени се повеќе текстови објавени и во Македонска нација. Меѓу нив е патеписот за посетата на Мане Јаковлевски на Ерусалим. Имено во ноември 2011 година на покана на владата на Израел, како член на Фондот на Холокаустoт на Евреите, Јаковлевски го посети Израел.

Илинденското востание било востание на македонскиот народ  против османлиската власт. Конгресот на Македонската револуционерна организација, одржан во Солун, донел одлука напролет да се крене оружено востание при што започнувањето и водењето на востанието им биле препуштени на окружните комитети. Конгресот на Битолскиот револуционерен округ, одржан во Смилево, одлучил да се крене општо ослободително востание и избрал Главен востанички штаб на Битолскиот револуционерен округ (во состав: Дамјан Груев, Борис Сарафов и Анастас Лозанчев), кој донел одлука востанието да започне на денот Свети Илија, 2 август 1903 година (нов стил).

Илинден е запишан со крупни позлатени букви во календарот на македонскиот народ во етничка Македонија и кај македонските иселени ширум светот. Илинден 1903 година е највисок револуционерен врв на борбата што ја водел македонскиот народ за соборување на султанската тиранија. Тој беше патоказ во национално-револуционерната борба на македонскиот народ и другите народи кои живееле во тогашна етничка Македонија за слобода и независност.

Во приквечерината на востанието, кручевските востаници се собрале во Беринската корија, чекајќи ја во секој момент наредбата за да го нападнат градот.

Горскиот штаб на Крушевскиот востанички реон, на чело со Никола Карев, кој беше определен од конгресот во Смилево за горски началник, концентрирал околу 800 востаници за напад и ослободување на Крушево. Подготвувајќи се за успешно заземање на градот, Штабот свикал состанок со следните луѓе: Иван Наумов, Питу Гули, Андреја Димков, Ѓучин Наумов, Марко Христов, Косто Демирхисарски, Иванчо од селото Љатово, Коста Попето, Ташко Карев, Методи Стојчев и др., пред кои Карев ги изнел задачите на војводите за претстојната акција. На тој состанок бил прифатен предлогот на Карев, Тодор Христов (офицерчето) да биде избран за помошник член на Штабот.

Во монографијата „Македонија, мојот копнеж – Манојил Мане Јаковлески, од авторот Киро Кипровски, објавени се повеќе текстови објавени во медиумите кои се поврзани со Мане, неговата љубов кон Македонија и партијата ВМРО ДПМНЕ. Овие текстови не потсетуваат на едно време  кога секој Македонец во своето срце ја носеше својата татковина МАКЕДОНИЈА. Тоа е време кога идеологијата за Македонија ја започна и приказната за ВМРО ДПМНЕ.