Македонците оставиле значаен придонес и во исламот!

Смртта на Трене Миладинов многумина остави без сон.  Избрзано го стрелаа, задоцнето го помилуваа Оние што го помнат тоа дамнешно и по многу нешта бурно, еуфорично и конфузно, но во секој случај пресвртно време, се уште се под пресија на дилемата - дали во тој влажен априлски ден на 1945-та, во заедничката гробница со уште педесетина балисти требаше да заврши животот на 65-годишниот Трене Миладинов. Тие, пак, што на одреден начин биле поврзани со извршувањето на оваа егзекуција, немајќи го во рацете вистинскиот аргумент за крвавиот епилог, стрелањето на Миладинов, и тогаш, и многу години потоа, го правдаа со често употребуваната флоскула: Револуцијата понекогаш знае да ги проголта и сопствените деца. Оваа човечка драма не ќе беше толку долго таена, доколку не беше врзана за една, по многу нешта, ретка личност, во чија лична карта ќе ги сретнете и следните генералии: правник, адвокат, журналист, илинденец, соборец на Гоце Делчев, соученик на легендарната револуционерна генерација Македонци од Солунската гимназија, сомисленик со Петар Поп Арсов, близок пријател на Георги Димитров.

Елинската армија ги гори сите славофонски села и ги убива сите славофони што ќе  ги фати!

Во својата историја сите народи имаат свои јубилеи на настани и личности кои оставиле траги во нивниот историски развој.

Античкиот македонски календар бил календар во употреба во Македонија во ПРВИОТ милениум п.н.е. и е трет по ред по старост календар.

Документ пронајден во архивата на ВМРО на Ванчо Михајлов, во кој не само што децидно се потенцираат етнич­ките разлики помеѓу Маке­донците и Бугарите, туку и за денешните Маке­донци јасно се ве­ли дека се директни потомци на славните антички Македонци!

Илинден е запишан со крупни позлатени букви во календарот на македонскиот народ во етничка Македонија и кај македонските иселени ширум светот. Илинден 1903 година е највисок револуционерен врв на борбата што ја водел македонскиот народ за соборување на султанската тиранија. Тој беше патоказ во национално-револуционерната борба на македонскиот народ и другите народи кои живееле во тогашна етничка Македонија за слобода и независност.

“Претседателот на Социјалистичка Федеративна Република Југославија и претседател на Сојузот на комунистите на Југославија, Јосип Броз Тито и првиот секретар на Централниот комитет на Бугарската комунистичка партија и претседател на Државниот совет на Народна Република Бугарија, Тодор Живков во атмосфера на пријателство, заемно уважување, разбирање и отвореност извршија, заедно со своите сора-ботници, широка размена на мислења за сите прашања од интерес за двете земји.

Еве што може да се најде во бугарското списание „Читалиште“ печатено во Цариград од 1870 до 1875 година.