„Неможно е на тој начин да се реши македонското прашање, зошто Македонија чини една целина, која ги опфаќа Солун, Битола и Велес. Само автономија на Македонија може да направи да исчезне македонското прашањe“ – пишува турскиот печат на 20 декември 1913 г.

Во еден период на своето историско постоење Црногорците се именувале како „Македоњани“, односно како Македонци, а за својата земја посочувале дека е „македонски предели“. Ваквата пракса почнала од средината на 15 век, откако нивната Цетињска митрополија потпаднала под јурисдикција на Охридска архиепископија. Македонските термини биле често употребувани во официјалните документи од значајни црногорски личности, а нив ги користел и самиот црногорски владика Данило, кој е основоположник на црногорската династија Петровиќи. Црногорското прифаќање да се именуваат како „Македоњани од македонски предели“ се должело на тогашната пракса со која одредено население се именувало зависно од тоа која и чија црква имала јурисдикција врз територијата на која тоа живеело.

Антипатар наклеветен од василевна Олимпија за арогантно ренгенство (владеење во име на владетелот во отсуство) на Антипатар. Поради тоа на Антипатар му било наредено од страна на Александар Македонски да дојде во Вавилон за да се одбрани од тие клевети.

Говорот на Димитар Влахов во турски парламент овозможи создавање на Израел

Според документи што се чуваат во архивите на Израел, Димитар Влахов, за разлика од многумина Грци, како Александрос Григоријадес, Периклес Николаидес, Илијас Дурос, Димитриос Макрис, Георгиос Темелис, Димитриос Ламбакис и други, кои целосно ги уништиле Евреите што живееле во Солун, е еден од најзаслужните за формирањето на Израел.

„Македонија да стане кнежество со Солун како престолница, под суверенство на султанот, меѓутоа кнезот би го бирале сојузничките држави, а султанот би го потврдувал. Кнезот треба да биди од протестанска вера од некоја неутрална држава.“ – е предлог на турската делегација на Лондонската мировна конференција во декември 1912 година.

На Конвенцијата за Македонија одржана на 13 септември 1995 година, вонпарламентарните политички партии и невладини организации од Република Македонија ја обнародуваат следната декларација...

По влегувањето на Бугарија на страната на Централниот сојуз во војна во есента 1915 година, Бугарската армија брзо зафтила делови од Македонија кои биле под српска и грчка управа по Букурешкиот мир од 1913 година. Со бугарската армија патувале научници од разни профили кои требаа да извршат научни истражувања за да го докажат бугарскиот карактер на новоосвоените земји.

На 25 март (7 април нов.стил) 1905 година околу 300 грчките андарти го запалиле селото Загоричани и го масакрирале цивилното македонско население. Во колежот извршен на црковниот празник Благовештение (Благовец) биле убиени 62 жители (жени, деца, старци), а многумина биле ранети. Веднаш по добиената информација за масакрот во Загоричани, во селото го посетил жандармерискиот офицер Козма Елилио Манера, а четири дена потоа пристигнала и комисија која бил составена од битолски конзули, италијански и турски офицери. Тие потоа ќе оишат ужасот кој зад себе го оставиле грките андарти.

По Илинденското востание 1903 година, Елиномакедонскиот комитет во Атина во согласност со грчката влада во 1904 година започнува со испраќање на вооружени чети во Македонија.

За погребот на Александар Трети Македонски постојат многу историски записи. Еден од најрелевантните е на историчарот Диодор Сикулски. Во "Портал", гласник на Македонски духовни конаци, е пренесен токму преводот на неговиот напис за погребната кола на Александар