|
||||
Дине Гогов |
Дине Гогов Дине К. Гогов (1888 - 1958) е македонски револуционер, член на Македонската револуционерна организација и емигрантски деец во Канада. Учествува во Илинденското востание и во Балканските војни. Дине Гогов е роден во 1888 година во леринското село Баница, Егејскиот дел на Македонија. Тој бил привлечен во Македонската револуционерна организација од Ѕоле Стојчев Гергев, Тане Стојчев Кљанџев и Алеко Џорлев. За време на Илинденското востание во летото 1903 година, тој бил курир меѓу четите на Пандил Шишков и Мице Цицков. По востанието, во 1905 година емигрирал во Америка, но се вратил во 1907 година, и повторно почнал да се занимава со револуционерна активност, станувајќи терорист во Организацијата под раководство на Ѕоле Стојчев. По Младотурската револуција во 1908 година тој станал легален и во 1909 повторно емигрирал во Америка. По избивањето на Балканската војна во 1912 година, со голема група Македонци преку Загреб и Белград дошол во Бугарија и се пријавил за доброволец во Македонско-одринското ополчение. Српските власти одбиле да им дадат превоз и тие биле принудени да одат пеш од Белград до Цариброд. Во Саран Бег, Гогов оди во разузнавањето на една од ополченските дружини. Учествувал во ослободувањето на Дедеагач и во битката кај Кешан, во која бил заробен Мехмед Јавер Паша. Во Втората балканска војна во 1913 година влегува во Здружената партизанска чета на МОО, под команда на Васил Чакаларов и Иван Попов. Учествувал во битката кај Ноти, каде што загинаа 150 Грци. Во Баница тој се разделил со Чекаларов, кој заминал кон југ до Костурско. Четата била предадена и додека се крие во мочуриштата кај Ајтос била разбиена. Гогов бил заробен и затворен во Лерин, каде бил тепан со пресечената глава на Чакаларов. Потоа бил преместен во Солун, каде е држен на пароброд заедно со Никола Кузинчев, Васил Иванов и Андон Јуруков. Два месеци подоцна, тие успеале да подмитат човек кој го информирал рускиот конзул Александар Белаев и по неговата интервенција биле изведени пред лицето на правдата. Гогов бил осуден на смрт, но повторно по интервенцијата на рускиот и италијанскиот конзул, неговата казна била заменета со доживотен затвор. Тој лежел во Еди куле во Солун, потоа во Воениот затвор во Атина и Пиреја. Со застапувањето на рускиот конзул Калјарчев бил ослободен и со романски пароброд пристигнал во Цариград и оттаму со бугарски во Бургас. Се населил во Софија. |