Хрватскиот новинар Иван Бродиќ објави деновиве во порталот ДИРЕКНО извонреден коментар за промената на името на нашата земја со длабока анализа и критички осврт со којшто укажува на скандалозната операција без преседан што ја спроведе - како што вели тоj: "aнaционалната лeвицa" во Република Македонија. Тие (анационалната левица, МТр) не само што наметнаа ново име на една држава, и покрај негативната референдумска воља на политичката нација, туку успеаја да укинат еден цел политички народ. Националната држава (Република Македонија) постана терирторија како аморфна маса на која живеат граѓани во генитив!

Имено, до неодамна постоеше земја која Република Хрватска, заедно со 138 држави во светот ја признаа по нејзиното сега веке поранешно уставно име Република Македонија. Заради тоа можеме да кажеме дека почина Република Македонија која беше според уставните промени на втемелени во договорот на "северномакедонскиот" премиер Зоран Заев (koj минатата година во Солун изјави дека не се смета за Македонец, туку за граѓанин на светот) и Ципрас во Солун ( градот koго граѓаните на Северна Македонија не ке смејат повеке да го ословуваат со словенското име во службената комуникација), за којшто гласаа сите пратеници во Собранието од СДСМ, сите пратеници од албанските партии во Собранието и осум пратеници од ВМРО-ДПМНЕ кои со тие гласови истргуваа слобода од затвор на што беа осудени поради мирните протести против промена на уставот.

И самиот премиер, кој дојде на власт со неуставна конституција на парламентот (немаше мнозинство од 61 пратеник, туку од 59), предизборната кампања ја водеше по пат на протести што добија име "Шарена револуција" заради потребата за уништување на скопските фасади со разни бои, а тоа го финансираше американскиот филантроп Џорџ Сорос и неговата фондација Отворено општество.

Иако би можело да се каже дека уставните промени и промената на името беа неопходен компромис за да се прекине тридецениската блокада за влез во евроатланските институции, токму во тоа се крие и првото подметнување. Македонија, имено, не е крива за невлегувањето во споменатите институции, бидејки земјата (Македонија) на Балканот беше прва подготвена за влез во НАТО, а во неа подршката за влез во ЕУ беше поголема од 80 посто. Дерогирањето на подршката, институционалните проблеми и наводното вртење на еден политичар (денес азилант во Будимпешта) кон Русија впрочем се последица на нерационалната грчка блокада, а не нејзин повод.

До блокада дојде и покрај одредбите на тогаш сеуште Република Македонија за непостоење на аспирации према Егејска Македонија. Многу веројатно и поради страв од геноцидот над Македонците во Егејска Македонија 1948 и 1949 година.

Второто подметнување од луѓето што го оправдуваа сегашното преименување е во договорот што е спротивен на Охридскиот мировен договор од 2001. година е што Зоран Заев го постигна со потписниците на Тиранската платформа. Имено Охридскиот договор заради страв од нови етнички судири од 2001 година предвидува власта секогаш да ја конституираат победничките партии од двата конститутивни народи (Македонците и Албанците, забелешка МТр).

Четвртото подметнување е во тоа што сите противници на новонастанатата ситуација се прогласуваат за русофили, Станува збор за граѓани на западна Европа или за ониа кои поминале години на западот дека се русофили!? Противприроден блуд е блуд исто како и да се занемари поврзаноста на Заевата партија со, поверениците на Турскиот тек со руски бизнисмени со "поранешната отоманска територија - Грција".

Со смртта на Република Македонија, според тоа, можеби е направеен чекор кон ЕУ и НАТО (каде на Република Македонија одамна и беше место), убиен е цел еден политички народ и продадена е неговата историја. Сумирано во една реченица: Северна Македонија и нејзиниот нов устав Македонците како нација ги става законска положба во каква што беа пред Илинденското востание.