Свекрва

Македонскиот народ кој во својата држава почна да се чуствува како граѓанин од втор ред, без разлика колку тој е поделен по одредени прашања, нема да се предаде така лесно. Почитувајќи ги максимално правата на малцинствата, нивните стекнати права,  Македонците обединети ќе застанат во одбрана на своето право да имаат своја суверена и независна држава и ќе го спречат секој обид за нејзино распарчување.

Во Македонија покрај Македонците живеат Албанци, Турци, Роми, Власи, Бошњаци, Срби и други. Македонскиот јазик е тој што ги интегрира, а воведувањето на албанскиот јазик како втор официјален јазик на целата територија на земјата, не само што е противуставен чин, туку ги дискриминира останатите заедници и води кон дезинтеграција на државата.

Рамковниот договор од Охрид од 2001, територијалната поделба од 2004 година и сега Законот за јазиците со кои треба да се унапреди употребата на албанскиот јазик, а без притоа да се направи попис на населението, можат целосно да ја сменат сликата на македонската држава.

Според преставниците на албанската заедница, тие очекуваат употреба на албанскиот јазик не само на целата територија на земјата, туку  и двојазичност на униформите на полицијата и војската, како и на банкнотите. Тоа е редефенирање на државата, спротивно на Уставот и ги надминува рамките на Рамковниот договор од Охрид.

Со Законот за употреба на јазикот што го зборуваат најмалку 20% од граѓаните на земјата од 2008 година беше уредено ова прашање. Меѓутоа, со новиот Закон за јазици се предвидува  да се продлабочи употребата на албанскиот јазик на целата територија на земјата, односно воведување на двојазичност.

Прифаќањето на новиот Законот за јазици, кој е заснован на албанската платформа од Тирана, а преставен божем како приоритетен за евроатланските интеграции, може само да ја уништи Македонија како самостојна и унитарна држава и да го избрише македонскиот народ, неговиот јазик, идентитет, историја и култура.

Голема е одговорноста на актуелната власт за донесување на еден ваков Закон за јазици, со кој се нарушува интегритетот на земјата, особено ако се има во предвид дека за да го добие мандатот гарантираше за заштита на унитарноста на државата, суверенитетот и државните интереси, не доведувајќи ја државата во положба потчинетост и зависност спрема друга држава.

Овој закон е спротивен на Уставот на земјата и не произлегува ниту од него, ниту од Охридскиот рамковен договор. Направен е само за албанскиот народ, но не и за другите малцинства како Турците, Ромите, Власите, Бошњаците, Србите и другите етнички заедници во земјата. Истиот ги дискриминира другите малцински заедници и доколку се прифати, со него се нанесува силен удар по македонскиот народ и неговата држава.

Со донесувањето на овој Закон за употреба на јазиците, кој наводно има за цел унапредување на меѓуетничките односи во земјата, државата всушност влегува во процес на федерализација и до поделба на земјата. Во овој правец земјата ја туркаат одредени центри на моќ, кои имаат инсталирано сигурни алатки за спроведувањето на своите замисли.

Овие инсталации, кои само заради својата лична корист, лесно се одрекуваат од својот македонски народ (во земјата и соседството) и ги запоставуваат другите етнички заедници, потоа се откажуваат од името, идентитетот, историјата, јазикот и културата на македонскиот народ, директно ја водат земјата кон пропаст, во правец од каде нема враќање.

По промената на власта, од ветувањата за подобра иднина, поголеми плати, пензии, вработувања нема ниту јота. Но затоа, се спроведуваат активности кои спротивни на интересите на мнозинскиот народ. Разочараноста од потезите на новата гарнитура, која наместо кон интеграција, ја турка земјата кон дезинтеграција, станува  се поголема.

Народот е на штрек, но покажува мудрост, одраз на стекнатото искуство од воведувањето на повеќепартискиот систем во земјата. Согледувајќи дека пред очи им се руши државата, без разлика на етничка, верска или политичка припадност, интелектуалците и граѓаните полека, но, се повеќе креваат глас. Социјалните мрежи вријат, а нивното неспокојство се очекува да кулминира на локалните избори кога ќе се изјаснат во каква држава сакаат да живеат.

Македонскиот народ кој во својата држава почна да се чуствува како граѓанин од втор ред, без разлика колку тој е поделен по одредени прашања, нема да се предаде така лесно. Почитувајќи ги максимално правата на малцинствата, нивните стекнати права.

Крајно време е Македонците обединети да застанат во одбрана на својата суверена и независна држава и да го спречат секој обид за нејзино распарчување.