|
||||
| ИСЕЛЕНИЧКО РАСПЕТИЕ |
|
Возот трчаше распењавен како НАТО-вски бик бегаше со пленот кон западните капиталистички земји јас трчав низ вагоните барајќи ја својата душа душата која ми побегна при роднинските збогувања газев низ солзите и крвта кои се гарант за нашиот гнев сите патници беа бездушни и немо гледаа во таванот ја проколнуваа судбината што им ги откорна стеблата и онака засушени им ги спакува во куферите грабливите возови бродови и авиони беа мошне алчни бездушниот народ го превезуваа без издишка и сон го превезуваа со излитени крштеници и дедовски тапии кучињата жално завиваа барајќи ги сопствениците и ѕвездите угаснаа над препекот од земјиниот плач а јас и по половина век се уште трчам низ возилата за да си ја најдам мојата сопствена душа зашто јас неможам без неа а пак таа неможе без татковина
Иван ТРПОСКИ |
