Илизабета Питулкова

сакав -
да заминам во некој си непознат свет
каде моите стапалки одамна ги нема 
и само лицето пред заматеното огледало 
го одсликува она што мојот поглед го бара ,
сакав -
да ги одминам сите прегради на едно време
каде секој дневно оштри стапици 
ми подметнуват луѓето кои до вчера ми беа браќа,
оштрите камења некогаш темели на мојата куќа

сакав-
да ги подигнам сите камења кои се стркалале 
врз моите нозе од одронот на човечката злоба
кои тежат повеќе и од гревот на едно лудо време
и неуморно ги гмечат моите болни стапала,
сакав-
да ги соберам сите расфрлани патишта во една
и да го составам изгубеното и невидливото
да го соберам плодот кој се стркалал по светот 
засекогаш во мојата кошница да го сочувам 
сакав -
да бидам дете кое не уморно ги претрчува 
недогледните полјани и носи нов живот 
на утрото и на топлата постела од изгубената мајка 
растреперен како лист во нејзината гранка ,
сакав -
да погледнам за последен пат во очите на мојата мајка
и сиот овој товар врз моите плеќи да го оставам на прагот 
каде сега ни камења нема од мојот дом 
ги нама ни деновите поминати во радост и тага ,
сакав-
пред да заминам со себе да го понесам сиот мој свет
кој замене беше единствен и се чувствував жив 
го имав она што одамна заборавив дека постои 
јас и моите спомени моите корени,
сакав-
но заминав и со себе го понесов само моето тело
и тешките камења од моите стари темели 
кои ме заковале во едно време замене нодопирливо
засекогаш отуѓено од она моето јас ,
сакав-
да заминам во некој си непознат свет далеку
каде моите стапалки одамна ги нема на тлото на една земја 
каде ќе се наречам дете и ќе бидам човек и ќе знам дека постојам 

стихозбирка~ КОРЕНИ~

Елизабета К.Питулкова

19-10-2013 
Наградена песна на конкурсот за Здружението на Просветни Работници и Литературни Творци на Република Македонија