Потпишаните, ја изјавуваме својата длабока убеденост дека успехот на ослободителната револуционерна борба во Македонија при денешната балканска и меѓународна политичка положба, е можен само кога таа борба ќе биде положена врз следните основи: 1. Ослободување и обединување на распарчените делови на Македонија во една наполно независна и самостојна политичка единица, во нејзините природни етнографски и географски граници.

Еве што британски дипломати му пишувале на својот шеф на дипломатијата во почетокот на 20 век: „Бугарите апелираат до Европа да им даде на Македонците реформи – автономија, кралство или република, без разлика што било, само тие да можат да се вратат во својата сопствена земја – тие дојдоа да бараат слобода, а им го зедоа лебот од устите на Бугарите“.

Стара вистина е дека официјалната историја секогаш е пишувана од победниците, а тоа значи дека таа е подложна на интерпретирања, менувања, скривања и фалсификувања според дневните потреби на владетелот. Ова особено му е познато на македонскиот народ  распарчен на Балканот и раселен по светот.

Повик за Илинденското востание

„Да се знае кога  селаните од моето родно с. Радибуш, Криворечка Паланка, ме главија за учител во нашето селско училиште, и за Ранковце и за Криви Камен, за 1800 гроша гопдишно.

„Македонското прашање“ (јануари 1871 година)

ТИЕ СЕ ИСЦЕЛО МАКЕДОНЦИ, ЗАКЛУЧУВААТ МАКЕДОНИСТИТЕ И ПОСОЧУВААТ РАЗЛИКИ МЕЃУ МАКЕДОНСКОТО И БУГАРСКОТО НАРЕЧИЕ

УМС на ВМРО-ДПМНЕ: Младите си заминуваат, со СДС владее немаштија, граѓаните и фирмите заглавени во кредити одвај врзуваат крај со крај, потребни се промени

Писмо на Константин Миладинов до Георги Раковски (Москва, 8 јануари 1859 година)

“Господине Г. С. Раковски!

Ние Македончината, недавна овде дојдени, неожидано полуучихме Вашето писмо, полно от искрена и горешта љубов кон отечеството ни.