Јасмина Ѓоргиевска

„Јас не познавам друг народ кој повеќе страдал од предавствата на своите синови – изроди, како македонскиот“.

Гоце Делчев.

Историјата не памети друг таков пример кога еден ист народ по традиција, јазик и вера се разделува на разни спротивни страни, една од друга потуѓа, како македонскиот пример, македонскиот синдром.

Во меморијата на македонската историјата забележани се секакви атентати, убиства заради политички цели, казна, предавства, властољубие, омраза и алчност.

Предавства мотивирани поради интерес, намерни, ненамерни или по правило.

Согласно запишаното на современиците од творецот на најсилната држава на Балканот, големиот реформатор Филип Втори кој бил жртва на атентат на својот двор се` до неговиот син Александар Трети Македонски, Самуил кој го погубил неговиот брат Арон, Методи Патчев, Христо Узунов, Ѓорѓи Сугарев, Дамјан Груев, Гоце Делчев, Јордан Пиперката, Славејко Арсов, Михајло Миновски, Ристо Шишков.

Окупацијата врз себе продолжува и до ден денешен и тоа од лица кои се безмилосно фрлени во сопствената духовна провалија контрадикторност и физички непостој.

Постоечкото челично издигање на Македонија е провокативно за надворешните сили кои го користат кукавичлукот на внатрешните лабилни фигури кои раководени како со далечински управувач кројат лични драми за поединецот за својот брат – Македонецот. Современите лидерите во Република Македонија поттикнаа економски и социјален развој базиран на програмски активности, развој рамноправен на копнежот за слобода од минатото, го зачуваа мирот со помош на толеранција и активна соработка со светот, наспроти недефинираните активности на опозицијата со фобичен карактер.

Патот на вистината е јасен и патот на лагата е јасен, матен е само умот на патникот.

Смирениот пристап на Претседателот на Владата на Република Македонија, одмерениот говор ќе го ублажи и скроти гневот кај народот, чесниот однос во кој НЕ користи жртви за виктимизација ќе го разбистри умот на народот.

Да ги поддржиме развојот, цивилизацијата, културата и иднината на Македонија

Да ја поддржиме амбицијата за евроатлантска интеграција, но не и идеалот за предавство.

Да ја препознаеме политичката стапица на колективните атентатори која е очигледна: Не борба за државaта, туку нескриена желба за враќање во живот на веќе анулиранaтa опозиција.

Потребно ни е единство...