Гордана Димовска

“Се родив во Софија, но не сум Бугарин, ниту Грк, туку сум Македонец“!

Солун, 2 август – познато е дека оваа година се осудени на смрт Македонците Балакас, Параскевопулос и Т. Манос. Оваа работа, која толку ги интересира работничко – земјоделските маси, не стана позната како што требаше да стане од страна на “Ризоспастис“. Затоа нужно е да се каже дека сите тие тројца живееле во Лерин. Во истиот град се наоѓал и некојси Цантевски, слеп приврзаник на националистичките стремежи на грчката влада, човек кој употребувал се` против секој елемент што на еден или на друг начин се борел за ослободувањето на Македонија и против националното угнетување. Тоа е лага. Тој истиот Цантевски, ја задрел еден ден жената на Манос. Манос, кој го видел тоа, го викнал на помош Балакас, кој порано бил член на национално-ослободителната македонска организација и таа борба тој се уште ја следел штом му се вдавала прилика, да се бори за слободата на Македонија. Тоа било доволно за Цантевски да го инсценира овој настан. И Балакас исто така го инсценира овој настан. И Балакас исто така го обвиниле дека, заедно со Манос и Параскевопулос, го убиле Цантевски. И за да фати мамката подобро, него го претставиле како водач на чета. Но исклучено е тој да одиграл таква улога. Оваа лага била фрлена за да ги уништат и другите.

Уште во текот на судењето и во последниот момент на нивното стрелање Манос изјавил дека тој самиот го извршил убиството, но судиите, кои имале определени намери, се направиле глуви на оваа изјава. Исто така и Балакас изјави во судот дека Македонец се родил и Македонец ќе умре – а тоа само по себе зборува многу.

Денес ќе бидат стрелани сите тројца. Параскевопулос во моментот кога му ја прочитале одлуката и кога го претставиле дека се родил во Лерин и дека е Грк, извикал: „Не, не, јас сум роден во Софија, но не сум Бугарин, нити пак Грк, јас сум Македонец“!

Во моментот кога му наредиле да замолчи, тој повторно извикал: „Ако мене ме убијат други 13 Параскевопулци ќе ја одмаздат мојата смрт“.

Буржоаските весници без никакво сомнение ја преиначија вистината и се стремеа да го излажат мислењето на работниците против тројцата Македонци. Тие ја премолчија вистината за причината на нивното убиство, ја премолчија поради практични причини за тоа осудување и напишаа лаги дека Параскевопулос изјавил дека Бугарин се родил и Бугарин ќе умре.

Ако начинот на кој тие тројца Македонци ја бараат својата слобода не бил тој пат што го прифатиле, ако не сфатиле дека е тоа можно само за комунистичката партија и со борбата за обединета и независна Македонија и Тракија, тоа е друго прашање. Но никој не се сомнева пред следново: 1. Во незамисливото и зголемено угнетување против малцинствата во Македонија и Тракија и 2. Во решителноста на трудбеничките малцинства да се борат за слобода. Во таа нивна борба не постои друга помошна сила освен Комунистичката партија и револуционерните организации кои се предводени од неа и ја следат нејзината дејност. Тоа токму го помисли Балакас, па макар и подоцна, кога беше внатре во затворот тој изјави:

„Само со Комунистичката партија можат да се спасат од сиромаштијата, од угнетувањето и да се ослободат сиромашните маси. Само работничката помош со нејзиното активирање на работничките маси, може да ги спаси и нашите глави“.

“О Неос Ризоспастис“ 5,8,1932 бр.323, стр.1-2