Мане Јаковлески

По 16 месеци неоправдано отсуство опозициските пратеници предводени од СДСМ се вратија во Собранието. Седнаа во пратеничките клупи речиси истовремено кога и учениците во училишните клупи. За разлика од учениците, кои според училишен правилник согласно Законот, за неоправдано отсуство над 25 часа, наставничкиот совет изрекува остранување на ученикот од училиштето, кое го потврдува училишниот одбор, на опозициските пратеници не им беше одземен мандатот, туку редовно земаа плата.

Генералната проба за враќање во Собранието дел од опозицијата ја изведоа ден пред школското звоно, кога учествуваа на одбележувањето на соработката меѓу Собранието и Вестминстер фондацијата за демократија, а на кое свои обраќања, освен спикерот Трајко Вељаноски, имаа и координаторите на поголемите пратенички групи. Инаку, неколку дена претходно, опозициските пратеници заедно со тесното раководство на СДСМ, а во соработка со фондацијата „Фридрих Еберт“ и со американскиот Национален институт за демократија, два дена во Берово го договараа идното собраниско дејствување. Можеби, тука научија што е демократија и дека таа се практикува низ институциите, а не на улица.

Тажно е кога ќе сватиш дека опозицијата заради лични интереси на некои челници на СДСМ го напуштија Собранието и притоа предизвикаа политичка криза. Но, уште пожално е што за цело време додека седеа по кафулиња и правеа планови како да ја урнат партијата на власт, наместо да бидат казнети, редовно примаа платата за нешто што не го сработеле.

Шеснаесетмесечното отсуство на опозициските пратеници ќе биде осудено од македонската јавност, која смета дека е злосторство кон македонскиот народ, македонските гласачи, македонските институции, да земаш плата од македонските даночни обрзници, а за тоа да немаш направено ништо, ниту еден час да немаш одработено. Дури и голем дел од граѓаните членови или симпатизери на опозицијата не ги оправдуваа своите пратеници кои не доаѓаа на работа, а земаа плата.

Сето ова значи дека бојкотот беше неуспешен. На секого му беше јасно дека битката за демократијата и спротивставувањето на „лошите и штетни“ политики на власта, се води првенствено преку собраниската говорница.

За цело ова време во овие 16 месеци, опозицијата предводена од СДСМ настапуваше за некакво нејасно општо добро, а реално се занимаваше сама со себе. Патетично се обидуваше да му објасни на народот што е добро за него и истовремено без компас се обидуваше да ги наметне личните аспирации на оние кои носат одлуки во име на партијата.

Видливо е дека во СДСМ сеуште нема демократски капацитет и да не беше договорот од Пржино, односно притисокот од надвор, опозицијата сеуште ќе беше надвор од собраниските клупи. Тоа покажува дека опозицијата не се управува според вољата на граѓаните, туку според инструкциите добиени од надвор. Едноставно лидерот на СДСМ Зоран Заев и неговите најблиски соработници не го интересира народот, туку него го злоупотребува за постигнување на сопствените цели. Тоа граѓаните одамна го имаат сватено и затоа т.н. „бомби“ на Заев немаа никаков ефект.

За разлика од него премиерот и лидер на ВМРО ДПМНЕ, Никола Груевски, како и неговите соработници одамна го сватија значењето за единство со народот, за споделување на судбината со обичниот човек, кое беше изгубено ушто во времето на владеењето на СДСМ.

Покажувајќи државничка зрелост, лидерот на ВМРО ДПМНЕ, Никола Груевски во текот на своето делување како премиер го поврати достоинството на зборот и ветувањата на народот ги поткрепи со дела. Се што ќе беше ветено пред народот и го исполнуваше.

Денес сме сведоци како актуелната Влада забрзано работи да ги спроведе ветените проекти, а премиерот Никола Груевски секојдневно е со народот, ги согледува и решава и најмалите проблеми. Од осамостојувањето на Република Македонија вакво темпо на еден државник во земјата не е видено.

Македонија заслужува да има премиер каков што е Никола Груевски. Се' за Македонија!