Д-р Мери Георгиевска

За разлика од лагите на македонските комуњари, лагите тонат скоро насекаде во светот: во Бугарија, во Србија, во Босна, во Хрватска, во Австрија, во Италија, во Унгарија....

Но, кај нас не можат ни да потонат, затоа што се пусти црпки. Црпката се гордее со својата глупост и со нејзините својства да не може да потоне. Инаку, црпките имаат и практична примена во нашите рурални предели, каде што се нарекуваат лејки, зошто со нив се лее вода. Така, левицата денес и овде служи за леење вода, а водата е валкана.

О, вие, што ја матите водата, како еднаш веќе не разбирате дека од таа вода ќе морате и вие да пиете? А во вашата лева традиција, матењето вода е само увертира во сериозни нешта какви што се револуциите, за кои се потребни мажи, а не мажиња како вас.

О, мажиња, со минијатурни атрибутиња, покојниот Фидел со само 82 мажишта, но со железна и вистинска комунистичка волја да го спаси народот од мрачната диктатура на Батиста, сакајќи да направи преврат, успеа да направи револуција.

Слобода ли? Вашиот Господ Бог- Карл Маркс, кого вие и онака не сте го прочитале (оти сте сложни калуѓери, кои во петок мрсат), велеше дека слободата се добива со крв!

А вие крвта ја заменивте со кич поликолор!?

Значи, бесмртниот Фидел умре од мака кога разбра кои сè мажиња денес се китат со комуњарско перје. Кога разбра дека комунизмот се повампирува, но не како слободарска идеологија, туку како начин да се дојде на власт без избори, па дури и без истрелан ќор-фишек, тој почина. Умре од квазикомунистичкиот крајно невкусен популизам на Хилари Клинтон, која заради тој популизам падна на избори, од циничниот комунист – милијардер Сорос, од „марксизмот“ на уличните шарени хомосексуалци (демек енформелисти кои се борат против барок, а не знаат што е барок, а уште помалку што е енформел) нарко бандити! Умре горкиот со неутешната помисла дека некои негови почитувачи ќе се срамат да му дојдат на погреб за да му оддадат почит, од срам луѓето да не ги испомешаат нив како вистински комунисти со оние, кои дојдоа на погреб од најдолен можен политички интерес.

Каква иронија!? Осумдесет и двајца интелектуалци, мажишта со оружје во панталоните, не со четки в раце тргнаа да урнат еден диктаторски режим и успеаја во тој донкихотски потфат, зашто не беа лажни иако беа комунисти. Оти да не се лажеме, веќе цел еден век – сите комунисти се лажни, но овие што не мафтосуваат овде и сега како лажни комунисти, повеќе се лажни отколку комунисти. Како да се растолкува сега овој парадокс?

Имаме право да ги прашаме.  Да ги запрашаме откога тоа комунистите уривале, плукале, кршеле, жарере и палеле? Дали комуњарите тоа го правеле отсекогаш, онака по навика, во вид на занает, или само кога побудалуваат, како што тоа им се случи во Македонија и тоа два пати?

Првиот пат кога им ја испија крвта на најголемите македонски интелектуалци и патриоти од Ченто до Шатев и сега повторно кога се токмат пак да се опијат од патриотска крв, но не можат да ја испијат на екс крвта на половина милион фантоми.

Оти штом почнат да кршат, келнерите би ги запрашале:

Шо пиете бе кога ви шкоди? Или пак би им рекле:

Фајронт господа!