Македонска нација

Изминаа 106 години, откако на 11 ноември 1918 година, било склучено примирјето меѓу Германија и Сојузничките сили.

Тоа значеше крај на Првата светска војна, по што беше  свикана мировна конференција на која се регулирале основите за идниот мир во Европа. Мировната конференција започна со работа во Париз на 18 јануари 1919 година, со присуство на претставници на 27 држави. На конференцијата не учествуваа претставниците на силите на Тројниот сојуз, а сите прашања беа решавани од страна на големите сили победнички.

Со цел да се зачува мирот и безбедноста во светот, во мировните договори изработени на конференцијата, бил внесен и Уставот на Друштвото на народите. Но, благодарение на обврската за консензус при донесувањето на сите непроцедурални прашања, системот на колективна безбедност во секој момент можел да биде блокиран.

Прв договор што бил потпишан во Версај бил договорот со Германија. Со овој договор Германија изгуби 10% од населението и 12% од својата територија. На Франција и биле вратени Елзас и Лорен, Белгија ги доби областите Ајпен, Малмеди и Морен. Сарската област се даваше на управување на Друштвото на народите на рок од 15 години. Истовремено била создадена и т.н. Рајнска демилитаризирана зона.

Како резултат на поразот, но и на засилените национално ослободителни движења, Австро-Унгарија се распадна. Австрија, Унгарија и Чехословачка станаа посебни држави, а Босна и Херцеговина, Хрватска и Словенија се соединија со Србија и Црна Гора, со што беше создадено Кралството на Србите, Хрватите и Словенците (СХС).

Мировниот договор со Австрија беше склучен во Сен-Жермен и со него се признаваше нејзината независност. Истовремено и се забрануваше да се обедини со Германија или пак да држи поголема војска од 30.000 луѓе. Нешто подоцна идентичен договор бил потпишан и со Унгарија.

Договорот со Бугарија бил потпишан на 27 ноември 1919 година во Неј. Со Нејскиот мировен договор Бугарија изгуби 1/10 од својата територија. На Кралството на СХС им припаднаа 2500 км2; Јужна Добруџа остана на Романија, а иднината на Западна Тракија требаше да ја решат сојузничките сили.

Иако за време на војната се водеа тешки борби на територијата на Македонија, каде бил Македонскиот фронт (познат и како Солунски), и македонското население страдаше, македонското прашање повторно не било земено во предвид.  

Имено, на Париската мировна конференција и покрај забележителните инсистирања од страна на разни македонски друштва и организации, прашањето за создавање на посебна македонска држава не беше потегнато.

Единствено во Комитетот за нови држави и заштита на малцинствата, во рамките на дискусиите и подготовките на текстовите на мировните договори со Бугарија, Кралството СХС, а како резултат на очигледната потреба и со Грција, беа внесени одредбите за правото на опција и заштитата на правата на малцинствата.