ДЕЛ ОД ПУБЛИКАЦИЈАТА „ВИСТИНАТА ЗА   МАКЕДОНИЈА“ НА ГЕОРГИ (ЏОРЏ) БРАНОВ ОД КАНАДА

Во Македонија во античкиот период кралот го викале по име, секој можел да зборува со кралот но требало да ја извади капата, ако носел. Кралот немал специјална служба за храна. Тоа го правеле сопругите со лична рачна работа. 

Сите жители во државата биле Македонци во античкиот период без разлика на верата и националноста. Така што жителите од освоените држави автоматски станувале Македонци, со тоа што тие имале полно право да си го задржат нивниот јазик, вера и култура. Тоа не било така во Атина и државите градови. Само ако е граѓанин по род и крв може да биде граѓанин во тие Градови држави.

Така, Македонија во античкиот период била единствена држава во Европа со развиен национален идентитет и формирана држава со граници, влада, монархиско уредување, комплетна администрација и функционален закон.

Во македонската администрација во античкиот период, во судовите и војската се употребувал само македонски јазик. Во школата на Аристотел, исто така, се учело на македонски јазик. Тоа не било проблем за учителот Аристотел затоа што и тој бил Македонец и живеел во Пела.

Александар Велики и неговиот татко Филип и ако имале симпатии кон античката грчка култура тие биле Македонци, војската и генералите биле Македонци и ширеле македонска култура каде и да биле и ја создале најголемата Македонска Империја на сите времиња.

Друга историска верзија според римскиот историчар Јустан, првиот основач на Македонија бил Каран кој се населил од Аргос–Орестикон, денешен град Рупишта близу денешен Костур со неговото стадо кози во денешен Воден (Едеса) и го нарекол Еѓе што значело кози. Ова место околу денешна Едеса (Воден) било богато, се одгледувало секакво овошје и житарици, имало плодна почва и го нарекувале Градината на Мида. Овде Аристотел Македонецот и еден од најголемите филозофи и научник на сите времиња ја отворил неговата школа. Овде се школувал Александар и сите негови другари како Птоломеј, Филота, Хефастион, Кратер и други кои подоцна станале едни од најверните генерали во неговата војска.

Од овие историски факти и денешните археолошки артефакти со сигурност може да се заклучи следното:

Оригиналното место на живеење на династијата Аргиди, било точно во Еѓе, денешна Вергина, каде се пронајдени и голем број на гробници и артефакти со симболот на сонцето изгравирано на капакот од погребниот златен ковчег од погребните остатоци на Филип II. Е. Борза.

Желбата на големиот антички историчар Херодот да ги поврзе Македонци со античките грчки народи во време на елинизацијата запишал и друга верзија во која кажува да грчките и македонските народи потекнуваат од еден ист народ Пелазги и Бриги со што разликата била - Пелазгите кои живееле на југ, развиле напредни културни навики од Пелазгите кои биле населени на северните планински делови кои се занимавале, претежно, со сточарство и земјоделство. Според Херодот, тоа било природно ако се земе предвид околината каде живееле северните Пелазги - Македонците. Исто така и Пелазгите од северниот дел развиле друг дијалект неразбирлив за Елините (Грците).

Со денешните светски археолошки артефакти, пронајдоци и испитувања, со сигурност може да се донесе солиден заклучок во врска со јасните разлики кои биле помеѓу Македонци и античките Грци. Во однос на етникумот, тие биле различни во културата, јазикот и религиозните обичаи. Македонците ги славеле најповеќе Олимписките богови како Зевс, Херакле, Дионис, Аполо, Деметра и близнаците Кастор и Полидакес.

Иako Филип II и Александар III ја сакале и почитувале античката грчка култура тие секогаш биле свесни дека тие по ништо не се чувствувале како антички Грци и дека тие и нивниот народ се Македонци.

Во денешно време многу грчки националистички настроени историчари и политичари со политички цели постојано пласираат теории во светската јавност како Македонците биле антички Грци по род и по секоја цена издаваат разни книги, брошури ширејќи ги нивните невистини по разни симпозиуми и конференции, докажувајќи дека Македонците се Грци и Македонија е грчка.

Како едни од тие кои ширеле невистини се наведуваат Власидис и Каракостаноглоу на Шестата меѓународна конференција за Македонија во античкиот период во 1996 година во Северна Америка.

Во врска со античката македонска историја ќе ви помогнат следните автори; Tritle 1998, Danforth 1995, Borza 1990, Hoffmann 1906, Hammond 1994.

Во времето на IV век пред нашата ера територијата на Македонија била населена со еден од најважните народи за западната цивилизација и историја, тоа биле античките Македонци. (Richard A. Billows - Before & After Alexander - The Legend and Legacy of Alexander the Great).

Со убиството на Филип II во 336 година пред новата ера античката грчка цивилизација и култура почнала драстично да опаѓа а се појавува една нова и најважна цивилизација за Европа, па и за целиот западен свет, тоа била македонската  цивилизација. Подолу ќе наведам неколку факти    кои се познати на пошироката јавност.

На почетокот од основањето на античката македонска  цивилизација Македонците не можеле да бидат сојузници во младата Коринтска лига (градови и држави) затоа што тие не биле сметани за грчки народ, тие биле варвари луѓе кои живееле во калливи мочуришта околу езерото кај денешна Јанина. Од оваа гледна точка Македонците не се антички  Грци по род.

За античките Грци и големиот грчки оратор Демостен, Македонците во античкиот период биле варвари нeкултурни и назадни племиња со наразбирлив јазик за Грците. Тоа може да се види во неговите говори на омраза та канаречени филипики.

И во тој аспект Демостен изгледа бил во право. Македонците не биле антички Грци, како народ, со својата култура и јазикот (говорот) биле различни од Елините (Грците). Македонците никогаш не се сметале за антички Грци, исто така, и античките Грци не ги сметале античките Македонци заантички Грци.

Кратко време по воената победа на Филип и младиот Александар над античките грчки војски кај местото Коронеа во близина на Атина, Филип ја основал Коринтската лига и тој бил прогласен за хегемон на сите окупирани Грци и останатите народи. Но омразата меѓу Грците и Македонците во античкиот период била толку голема така што повеќе од околу 60.000 грчки платеници војувале и загинале борејќи се против Филиповите и Александровите војски на страната на персиската војска. Како Персиски советник бил тогашниот познат антички грчки генерал, Мемнон, кој практикувал горење на сè, пред да пристигнат македонските војски.

Се поставува прашањето од кои причини Александар убил повеќе антички грчки војници во еден ден него што анричките Грци изгубиле во сите војни против персијанците кај местото Маратон, Термопиле, Саламис и Платеа.(Richard Gabriel – Тhe Мadness of Аlexander the Great page 89.)

Продолжува 

 Пишува: СЛАВЕ  КАТИН