Поетесата Гордана Димовска својата видлива линија на заинтересирано премостување на далечните простори ја подвлекува со ракатка стихови наменети за далечините наспроти својот роден крај. Таа како птица одлетана во други непознати предели ја започнува и јасно ја бележи сопствената драматика.

„Одлета како птица во едно пладне есенско

Далеку од својот роден крај

Преку мориња, океани да најдеш нов дом.“

   Сепак таа цврсто ја држи и негува љубовта за родниот крај, за Македонија, земјата од каде животот ја поткрена и носена на крилјата од потрагата се наоѓа во далечини каде ги запишува своите искрени спомени за Македонија.

    Во таа можност да се откриваат простори кои постојано се едначат со оние другите кои ги напушта, поетесата е пред вечната дилема и прашањето: Дали и кога ќе се врати Македонецот повторно врз своето топло огниште? Таа дилема некогаш се решава, благопријатно за некои кои не успеале целосно да се врзат за новата земја. Некои заборавиле од каде полетале и што оставиле назад таму. Но Гордана Димовска преку своите лирски навраќања кои ги одредила и преку кои ќе ги дефинира своите ставови ја нагласува сета своја љубов, целиот свој патриотизам за Македонија, за нејзините убавини, како и историските значајни датуми нејзини.

„Еј Македонијо

Мајко страдалнице

Уште колку ли векови ќе страдаш?

Ти си за нас најубавата мајка

Најмилата топла рака

Која не допрела, не задоила,

Не водиш како ѕвезда водилка

Душа ни даде,

без тебе ќе бидеме

никој и ништо!“

   Поетесата своите чувства за сите кои се бореле за слобода и ги положиле своите животи во темелите на посакуваната слобода го искажува преку песната „11 Ноември“, песна посветена на сите кои ги положиле своите животи за таа земја. Оттука тој нагласен космополитизам на Гордана Димовска, тој мост за спојување на сите борци за слобода било каде и било кога.

   Во „Поетски мозаик“ следуваат мноштво стихови посветени на вечната борба на Македонците низ минатите времиња. Сите тие песни, се поетски записи на една даровита млада поетеса, која во закрила на мигот исполнет со дневните настани, за непризнавањето, за името македонско, за јазикот и ред други актуелности, ја предизвикале поетесата да го дигне својот глас. За неа не би постоел светот ако не постои јазикот македонски, Македонецот и секако Македонија.

   Поетесата Гордана Димовска посветила и доста стихови со нагласена лиричност, дескриптивност, емотивност и за убавините на својот роден крај, посебно Битола и Пелистер кои се вечен запис во нејзината душа.

   Во песните и стиховите на Гордана Димовска нема песни со нагласен ирационализам, напротив во сите блика еден издашен извор на љубов, желби, посакувања, да се забележи и одбележи пулсирањето на возбуденоста за својата земја Македонија.

   Оваа книга околу себе, благодарение на даровитата Гордана Димовска, ќе створи една видлива аура, еден нагласен релјеф на интересноста за идните читатели, љубители на поезијата. Токму ПОЕТСКИ МОЗАИК, изграден од бесценети шаренолики камчиња (зборови и стихови), ќе биде основа за едно убаво патување, за прекрасно сонување на убавините со кои не почести поетесата Гордана Димовска.

Илија Мерковски