Велики петок, освен Велипеток уште се вика и Распет петок, зашто на тој ден е распнат Исус Христос. Поради тоа овој ден се смета за најтежок празник во христијанската религија.

Од времето на страдањето на Господ Христос на крст на Голгота, секоја Велика сабота е исполнета со исчекување на благодатта на Неговото Воскресение.

Беше веќе полноќ. Во тие доцни часови, се слушаше само звукот на ветерот од надвор, и крцкањето на старата врата. Се свиткала крај огништето, погледот вперен во сликата на ѕидот. Под слабата светлина од газиената ламба се заприметуваше нејзиниот тажен лик, и солзи по старото избрчкано лице. Стана од своето столче  и застана крај прозорецот. Ветрот и натаму силно дуваше и чиниш како да го откорнува покривот на малата трошна куќичка. На масата имаше парче бел леб. Тамам почна да крши од лебот некој тропна на вратата.

Со поддршка на Министерството за култура, продолжуваат археолошките истражувања на неолитската населба Велушка тумба, с.Породин, Битола…

Над селото Белица (кичевско), во кругот на гробиштата постои мало црквиче посветено на Свети Александар. Селаните го слават на 26 мај, тоа е селски празник, Александрија. Славата е единствена. Не е познато дека се празнува и на друго место. Арно ама и црквичето Свети Александар. Не постои друга црква посветена на овој светец.

Малку позната, но доста интересна е историјата на нашиот град. Многу малку се знае за староградските обележја од кои денес повеќето не постојат. Малку кичевчани знаат за некогашните цркви кои постоеле во Кичево. Сите се урнати во турболентните времиња по доаѓањето на османлиските Турци на овие простори (1385 година) кои донеле различна култура, нови обичаи и различна вера. Такво било времето. Пишаните документи регистрираат најмалку 5 цркви кои се наоѓале во самиот град Кичево.

Истражувајќи во Архивата на Југославија, наидов на флејтон „Ран Балкан“ од францускиот публицист Албер Лондар од 1931 година, кој бил објавен во водечките париски весници, и со оглед на исклучително про-југословенски погледи на авторот, се нашол во архивата.

Книгите „Преданија и легенди“ и „Говорни народни умотворби“ (деветти и десетти том) се дела за кои фолклористот и научен советник во Институтот за македонска литература Марко Китевски ја доби годинашната државна награда „Гоце Делчев“ за најдобро научно дело во 2011 година. Главна преокупација на Китевски му е македонскиот фолклор со сите негови богатства што ги истражувал во период од цели четири децении. Автор е на голем број научно-истражувачки трудови од областа на фолклорот и добитник е на најголеми државни награди и признанија.

Светите апостоли Матеј, Марко и Лука во светото Евангелие скоро идентично ги имаат запишано зборовите со кои Христос ги поучува Своите ученици: „Ако некој сака да оди по Мене, нека се одрече од себе, нека го земе крстот свој и нека врви по Мене! Оти кој сака да ја спаси душата своја, ќе ја загуби, а кој ја загуби душата своја заради Мене, тој ќе ја спаси’’ (Матеј 16, 24-25; Лука 9, 23-24 и Марко 8, 34-35). Овие зборови со кои Господ лично му се обраќа на секој од нас, денес се уште поактуелни, а ќе бидат и до крајот на овој свет и век.

ВЕНИЈАМИН МАЧУКОВСКИ СОСТАВУВА  ГРАМАТИКА НА МАКЕДОНСКИ ЈАЗИК И УЧЕНИЦИТЕ УСПЕШНО ЈА ИЗУЧУВААТ