Свилата од секогаш била многу ценета ткаенина, а неа ја носеле и Македонците и Турците. Особено ја ценеле жените кои за свечени прилики знаеле да облечат убави свилени кошули.  Се споменува во пишаните документи, а и се` уште во сеќавањето на постарите ваташани дека во Ваташа во средината на 19 век до почетокот на 20 век неколку ваташки македонски и турски семејства одгледувале свилени буби.

Битуше се наоѓа во западниот дел на Република Македонија. Распослано е во китното зеленило на Дешат, над кое е надвиснат горостасниот Крчин. Поблиску кажано, Битуше се наоѓа во центарот на Националниот парк „Маврово“, на 25 километри јужно од Маврово и на дваесетина километри северно од Дебар. Пред него на источната страна, од Радика па нагоре до над 2000 метри надморска височина се издига бистрата Бистра планина со бисерот на нашата средновековна култура, манастирот „Свети Јован Бигорски“. Битуше, заедно со соседните села Ростуше, Велебрдо и Требиште, претставува засебна оаза со свои специфични белези и карактеристики.

Кога се купувала крава и за прв пат се водела во шталата се покривала со некој покривач за да не ја фатат уроци.

Издаден е нов стрип албум кoј e продуциран од "Del Rio Films". Базичниот  текст на Ниче Димовски-Македон е адаптиран од Оливер Ромески, цртежот е на Зоран Танев, бојата е на Тони Анастасовски, а дизајнот и монтажата се на Александар Николовски.

Св. Дуси

Св. Дуси претставува средновековен локалитет во тетовското село Вратница. Самиот оглавен објект е средновековна црква, која се наоѓа на северниот раб на селото каде се гледаат остатоци од ѕидови на мала црквичка.

Мариовскиот селанец е мошне многу суеверен. Вампири, самовили, зли духови, и слични натприродни суштества царуваат во неговата фантазија. Тие ја возбудуваат неговата душа и кај него предизвикуваат силен впечаток. Тој верува во тие демони наполно и за да си ги претстави, така да се каже во поконкретна форма се обидува нивното постоење да го поврзe со практичните цели на животот.

Кај Галичаните и посебно кај Мијаците постојат бројни обичаи (и обичајни права) сврзани со печалбарството. Тие се почитувале како неприкосновени и важечки животно нормативни и претставуваат мошне драгоцени извори за осветлување на печалбарството како социјална и стопанска појава, истовремено се и важни елементи за етнопсхологијата на Мијаците.

Песната, орото и веселбата биле сакани како од младите така и од постарата генерација. Животот на населението во Ваташа бил тежок и напорен, било потребно да се вложи многу труд за да одолее на скапиот живот, на експлоатацијата и да се обезбеди егзистенција на семејството.

Град(иште) Собри е рударска и гранична тврдина и регионално средиште близу местата Орашје и Собри, тетовско.

Светски истражувачи тврдат дека Апостол Лука е по потекло Македонец..

„Додека престојувал во Троада, Павле имал визија на човек од Македонија, кој го повикал да појде во Македонија. Некои претпоставуваат дека човекот од Македонија бил лично Лука“.

Апостол Лука е еден од четирите евангелисти чии дела денеска се наоѓаат во Новиот Завет. Според едни, тој им припаѓал на Дванаесет апостоли, а според други не бил во редот на овие апостоли туку во Седумдесет апостоли. По Христовото воскресение, апостол Лука напишал Евангелие за животот и делото на Исус, па главно поради ова тој е познат и како Евангелист.

Апостол Лука е еден од четирите евангелисти чии дела денеска се наоѓаат во Новиот Завет. Според едни, тој им припаѓал на Дванаесет апостоли, а според други не бил во редот на овие апостоли туку во Седумдесет апостоли. По Христовото воскресение, апостол Лука напишал Евангелие за животот и делото на Исус, па главно поради ова тој е познат и како Евангелист.

Светски истражувачи тврдат дека Апостол Лука е по потекло Македонец..

• Истражувањата покажале дека, Св. Лука не е роден во Антиохија, роден е во Македонија (иако тогаш во Антиохија претежно биле Македонци).

• Според теоријата, Св. Лука е Македонецот кој го вика Св. Павле да дојде во Македонија.

Се смета дека Апостол Лука бил првиот кој ги насликал иконите на Исус Христос, Пресвета Богородица и на апостолите Петар и Павле.

Апостол Лука се смета за основоположник на христијанскиот иконопис.

Во тоа време Македонија била во составот на Римската империја, така што често ги менувала своите граници и својот етнички состав. Едно од првите споменувања за патувањата на апостолите во Македонија се наоѓа во Дела на светите апостоли најверојатно напишано од страна на апостол Лука, каде се вели:

...на Павлe му се јави ноќно видение: некој Македонец застана пред него и му се молеше, велејќи: Дојди во Македонија - помогни ни! И кога го виде видението, веднаш побаравме да отидеме понатаму во Македонија, заклучувајќи дека Бог не` повикал да им го проповедаме Евангелието.

„Додека престојувал во Троада, Павле имал визија на човек од Македонија, кој го повикал да појде во Македонија. Некои претпоставуваат дека човекот од Македонија бил лично Лука“.

Уште истиот ден Апостол Павле и неговите блиски соработници, кои го придружувале - Сила, Тимотеј и Лука, отпловиле во градот Филипи (Д. А. 16.11-12), кој град се наоѓал на 15 километри од брегот на Егејското Море.

Градот Филипи станал првиот град во Европа, каде што било проповедано и прифатено Христијанството. Кога Христијанството се пренесувало од Азија во Европа, првата црква на европскиот континент била формирана во Филипи, кој во тој дел на Македонија е прв град, римска колонија (Дела 16,12). Изразот прв (prwvth), како што се заклучува според старите монети, се давал како епитет на главните градови на провинции, но и на некои значајни градови, а таков значаен град бил и Филипи, бидејќи бил градот на Филип и Александар Македонски.

По смртта на апостол Павле, Апостол Лука заминал да го проповеда Евангелието во Италија, Далмација и Македонија.

Свети Лука го напишал третото Евангелие од Новиот Завет. Во преден план, евангелието на Лука било наменето за христијанските заедници, кои се состоеле претежно од луѓе кои претходно верувле во паганските обичаи или пак евреи. Некои редови од евангелието, како Parable of the Prodigal Son и Parable of the Good Samaritan се споменуваат само во ова евангелие. Исто така, ова евангелие дава посебен акцент на молитвата, улогата на Светиот Дух. Освен ова евангелие, се смета дека апостол Лука ги напишал и Апостолските дела. Всушност, Делата на светите апостоли и Евангелието на Лука во некои изданија на Библијата биле претставени како една книга.

Апостол Лука доживеал длабока старост, но не се откажал од христовото учење. Според едни извори на 84-годишна возраст бил мачен и обесен на маслинка, а според други умрел од природна смрт. Телото на светиот евангелист Лука за време на императорот Константин Велики било пренесено во Константинопол и погребано во црквата на Светите апостоли заедно со телата на Свети Андреј Првоповикан и свети Тимотеј.