Славе Катин припаќа на Преспа, на Македонците во дијаспората, на етничка Македонија и на Македонската православна црква- Охридска Архиепископија (МПЦ-ОА). Црквите во прекуокеанските земји играат значајна улога во опфаќањето и сплотеноста на Македонците надвор од МакедонијаТие се национални-духовни јадра кои го од­ра­зуваат единството и непосредно придонесуваат за афирмација на пра­тат­ковинатаМакедонија

Според кажувањата на локалното население, оваа црква била градена од српската власт по Првата светска војна, со намера подрумот од истата да послужи како костурница за загинатите српски војници на овој дел од Македонскиот фронт.

Во непосредна близина на Неготино источно од градот врз темели на постара црква изграден е манастирот Св. Ѓорѓи.

Населението од Преспа, а особено љубанци се верници и страсни приврзаници на христијанската - православна вера. Затоа, уште од дамнина започнале да градат цркви и манастири, кои служеле и служат како најмасовни собиралишта на национално и верско обединување

Бигорските убавини – мамка за туристите

На иницијатива на Стале Чешелков од село Потолчиште, Мариовско и со помош на сето мариовско население, во 1870 година поставени се темелите на манастирот посветен на Св. Илија а изградбата завршила по две години во 1872 година. Откако завршила изградбата на манастирската црква, биле повикани мијачки зографи од селото Тресонче на цело со со Аврам Дичов син на познатиот легендарен Дичо зограф.

Во сите територии кои биле под јуриздикција на Охридската Архиепископија до нејзиното укинување во 1767 година е присутно македонското име, а тие територии биле нарекувани од нивните жители македонски предели. Во тој период постоеше „свето империјално право“ од кое произлегуваше именувањето според името на државата, црквата или верата на која и припаѓале. Тоа особено важеше за црковната јурисдикција, односно за автокефалната црква, патријаршија и архиепископија, чии имиња ги носеа сите епископии. Тоа беше вообичаено и населението на тоа брзо се навикувало со оглед на тогашната улога и значењето на црквата. Тоа влијаеше и на свеста на народот и на неговите црковни претставници, кои според тоа си ги определувале титулите и својата припадност.

Според пишаните документи, манастирската црква „Света Петка“ во Брајчино е една од постарите храмови во Преспа. Според познавачите живописот е правен во периодот од 15 до 17 век. Конаците се градени во 1910 година, на остатоците на опожарениот конак од 19 век. Многу оддамна, во манастирската црква имало училиште за монаси

Сум пишувал за ова повеќе пати, ама мислам дека е поактуелно од кога било. Ве молам трпеливо прочитајте го текстов.

Во овој духовно-црковен комплекс посветен на свети Петар и Павле е подигнат и се вишнее Преспанскиот крст, кој е изграден во 2.000 година, како симбол на христијанството. Крстот е висок 33 метри, со што симболично се прикажани годините на спасителот Исус Христос