Никола Рачев (14. VI 1903 – ?) е истакнат деец на македонското национално револуционерно движење, еден од првите партизани во Пиринскиот дел на Македонија. Учествувал во Септемвриското востание во 1923 година, а во периодот од 1928 до 1934 година бил организатор на нелегална печатница и на организации и групи на ВМРО(Об) во Разлошко. Во текот на Втората светска војна, од 1942 до 1944 година бил секретар на Околискиот комитет на БКП за Разлошко, а од II до XI 1944 година и секретар на Окружниот комитет на БКП за Пиринскиот крај. Потоа бил пратеник во Народното собрание на НРБ.

Панде Петровски  (26. XII 1943 – 31. XII 2006) е генерал на АРМ,  началник на ГШ на АРМ и раководел со единиците на Македонската армија за време на вооружениот конфликт во 2001 г. Должноста началник на ГШ на АРМ ја обавувал од 12. VI  до 9. VIII 2001, а потоа бил советник на министерот за одбрана.

Павле Ќулафковски ( VII 1865 – 13. VI 1940) е член на Македонското научно-литературно друштво (МНЛД) во Санкт Петербург и потписник на молбата за регистрација на статутот на Словенско-македонското научно и литературно друштво до Санктпетербуршкото словенско благотворно друштво (СПБСБД).. Во 1904 година заминал во Њујорк, каде што го понел со себе буквар на друштвото на македонски јазик за печатење. Во декември 1912 година, со Димитрија Чуповски учествувал на Општомакедонската конференција во Велес.

Бенјамин Бено Русо (20. I 1920 – 18. VI 2006) е македонски Евреин, првоборец, учесник во НОБ и генерал во ЈНА. Во 1941 година се вклучил во народноослободително движење и станал член на КПЈ. Од 1942 г. бил борец ПО „Јане Сандански“, а во 1943 г. во одредот „Дамјан Груев“ и баталјонот „Мирче Ацев“. Бил политички комесар на чета, на баталјон, на бригада и на 41 дивизија. Со 15. Македонски корпус, учествувал во борбите на Сремски фронт. По војната завршил политичка школа и Воена академија и извршувал повеќе одговорни должности. За своите резултати и достигнувања тој е носител на повеќе одликувања.

Аврам Балабан (1865 – 1913) е лекар, хирург, кој извршувал многу тешки хирушки интервенции. Како лекар, хирург и гинеколог работел во Охрид, Приштина и Елбасан, а од 1899 г. во Битола, каде што отворил прифатилиште со ординација, операциона сала, неколку болнички кревети и аптека. Во Балканските војни се заразил од пегавиот тифус и починал.

Емануил Карамфилович (1855 - 1895) е македонски револуционер и јавна личност. При избувнувањето на Македонското (Кресненско) востание на 5 октомври 1878 година, се приклучил во редовите на востаниците. Во 1881 година бил избран за потпретседател на Бугарско-македонското добротворно друштво, чија цел била да им помогне на дел од сиромашните Македонци да се школуваат.

Лазар Кунгалов (15. X 1884 – 15. IV 1970)  е македонски револуционер, деец и војвода на Македонската револуционерна организација. Тој е учесник во Илинденското востание. Со Радовски биле телохранители на Сандански, а Кунгалов бил  и чувар и готвач на Сандански во Роженскиот манастир, блиска и доверлива личност во последниот период од неговиот живот.

Елисије Поповски - Марко (16. XII 1907 – 9. XI 1972) е македонски комунист, учесник во Граѓанската војна во Шпанија и Народноослободителната борба (НОБ). Бил политички комесар на Првата оперативна зона на НОВ и ПОМ (1943) и член на ГШ на НОВ и ПОМ. Во август 1944 година учествувал на Првото заседание на АСНОМ. По ослободувањето бил раководител на УДБ-а во Македонија, а по 1952 година вршел и други раководни функции.

Манчу Матак (1920  - 25. V 1944), е македонски комунистички деец од влашко потекло, учесник во Априлската војна (1941) и Народноослободителната војна (1941 - 1945). Загинал при напад на бункер на германските сили. Бил прогласен за народен херој на Југославија.

Стерјо И. Боздов (7. I 1902 – 13. IV 1987) е македонски лекар, револуционер, член на АСНОМ, редовен професор и прв декан на Медицинскиот факултет во Скопје. Студирал медицина во Виена и во Белград, каде што и дипломирал во 1933 година. Во периодот меѓу двете светски војни поради прогресивните  идеи бил прогонуван, затворан и осуден на робија. Во 1944 година бил член на АСНОМ и повереник за здравство на Македонија, а. од 1947 до 1950 година бил прв декан на новоформираниот Медицинскиот факултет во Скопје