Петар Хаџи Риндов (22. VI 1879 – 1937) е учител, публицист и деец на ТМОРО и Македонската федеративна организација. Активно учествувал во македонската емиграција во Бугарија. Пишувал текстови за весникот „Македонска свест“. Подоцна учествувал во левичарската Македонска федеративна емигрантска организација (МФЕО). Во 1923 година ја објавил својата книга „Патот кон независноста на Македонија и смирувањето на Балканот“.

Тане Наумов (24 II 1907 – 27. VI 1977) е македонски комунист, учесник во граѓанската војна во Шпанија, во народноослободителната борба во Егејска Македонија  и во граѓанската војна во Грција. Во 1933 г., станал член на КПГ. Од 1937 г,, како доброволец, учествувал во интернационалните бригади во граѓанската војна во Шпанија. По повлекувањето на овие бригади тој емигрирал во Франција, каде ја дочекал окупацијата. Во 1942 г. бил затворен од Гестапо, а во 1943 г. бил префрлен во Бугарија, од каде успеал да побегне. Се вратил во родното село и се вклучил во ЕЛАС, а потоа учетвувал во граѓанската војна во Грција, По поразот на ДАГ, преку Албанија заминал за Полска, од каде се вратил во Битола во 1956 г.

Лика Чoпova – Јурукова  (19. II 1895  -  5. IX 1983) е истакната просветителка и публицистка од Македонија. Потекнува од македонските револуционерни семејства Делчеви и Чопови. Внуката на Гоце Делчев учествувала во активностите на Илинденската организација и била во одборот за пренесување на неговите коски од Софија во Скопје.

Благоја Страчковски (29 II 1920 – 14. I 1943 ) е македонски комунист, учесник во НОБ и народен херој на Југославија. Од 1940 година бил член на СКОЈ и КПЈ. Ток е еден од  организаторите на оруженото востание во Велес и Велешко.  По формирањето на Велешкиот НОПО „Димитар Влахов“ работел на неговото омасовување, а во септември 1942 г. се илегализирал и станал борец на Одредот. Бил именуван за комесар на чета. Учествувал во сите борбени судрувања со бугарската војска и полиција на велешкиот и на тиквешкиот терен. Во судир со бугарската полиција бил фатен и жестоко мачен, а потоа жив искасапен и закопан во касарната во Велес.

Баба Ванѓа-Вангелија Гуштерова (31. I 1911 – 11.VIII 1996 година) попозната како Баба Ванѓа била јасновидка, која најголем дел од својот животот го поминала во областа Рупите во Пиринска Македонија. Била слепа од дете и неа и се препишувала моќта дека може да ја предвидува иднината. Во 70-тите и 80–тите  години на минатиот век, со своите предвидувања, била позната не само на Балканот и Источна Европа, туку и во целиот свет. И по нејзината смрт таа останала популарна. Иако живеела во Бугарија, по националност се изјаснила како Македонка.

Харалампије Поленаковиќ (17. I 1909 - 15 II 1984) е македински книжевен историчар, универзитетски професор, академик, еден од основоположниците на македонистиката. Тој е еден од оснивачите на Филолошкиот факултет и има голема заслуга во градбата на високото школство на Скопскиот универзитет „Кирил и Методиј“. Бил професор на Филозофскиот факултет на Универзитетот во Скопје., член на МАНУ и прв нејзин потпретседател уште од нејзиното формирање во 1967 година. Исто така бил член е на Српската (1965) и на Босанско херцеговската академија на науките и уметностите (1975).

Славко Милосавлевски (28. I 1928 – 14. X 2012) е македонски социолог и универзитетски професор, дисидент од времето на комунизмот. Предавал социологија на Правниот факултет во Скопје. Во периодот од 1966 до 1969 година бил член на Извршниот комитет на ЦК на СКЈ, а од 1969 до 1972 година бил секретар на Секретаријатот на ЦК на СКМ. По смената на либералното раководство, бил приморан да даде оставка на 36-тата седница на ЦК на СКМ (јануари 1973) и во јуни 1974 е исклучен од СКМ, по што му престанува работниот однос на Факултетот. Бил основач и прв претседател на Социјалдемократската партија на РМ.

Иван Радулов (1876 - 1942) е македонски деец и револуционер, член на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација. Гоце Делчев го примил во ТМОРО. Учествувал во групата која ја киднапирала американската протестантска мисионерка Елен Стоун во 1901 г. За време на Илинденското востание во 1903 г. Радулов бил војвода во Разложскиот крај. Со цел да се соберат средства за набавка на оружје и помош за населението, по задушувањето на востанието, бил испратен во САД, каде останал до крајот на животот.

Димо Тодоровски (11. XII 1910 - 27. IV 1983) е македонски скулптор, ликовен педагог, член на МАНУ, основоположник на современата македонска скулптура. Бил учесник во НОБ. На почетокот на 50-тите години инцидентно користел етнолошки мотиви, но постојано бил окупиран со теми од НОБ. Негово дело е споменикот на Мечкин камен подигнат во 1983 година. Тој е едеп од основачите и на Друштвото на ликовните уметници на Македонија.

Климент Шапкарев (30. I. 1875 – 12. IX. 1949) е македонски просветен и револуционерен деец, член на Македонската револуционерна организација, личен соученик и личен пријател на Гоце Делчев. Бил во четата на Делчев и како еден од најписмените борци бил поставен за секретар. Тој е автор на брошурата „Спомени и размислувања за Гоце Делчев“.