Кирил Миљовски  (27. V 1912 – 27. IV 1983) е македонски економист, академик, учесник во НОБ. Бил член и секретар на АСНОМ, а потоа и член на Президиумот на АСНОМ, прв претседател на Планската комисија на НРМ, републички јавен обвинител, министер за трговија и снабдување во Владата на Македонија, прв ректор на Универзитетот „Св. Кирил и Методиј“ во Скопје (во два мандата), редовен член на МАНУ од нејзиното формирање во 1967 година, Исто така бил амбасадор на СФРЈ во Данска и во Бугарија, пратеник од СРМ во Сојузното собрание, член на Економскиот совет на Владата на СФРЈ.

Христо Попсимов (1916 – 1980) е македонски, српски и бугарски поет, внук од сестра на Григор. Прличев. Првите стихови на македонски јазик ги напишал во 1935 година, но првата песна „Весникарче“ му била публикувана во 1937 година во „Наш весник“, орган на Културно-просветното друштво „Вардар“ во Загреб, заедно со Рациновите „Тутунови берачи“.

Лазар Попстефанов (1897 – 1941) е македонски комунистички револуционер и офицер, полковник во Црвената армија. Учествувал во Првата светска војна (1916 - 1918) и во Септемвриското востание (1923). Емигрирал во Кралството на СХС, каде што го завршил Правниот факултет. Потоа заминал во Советскиот Сојуз и во Москва ја завршил Воената академија „Фрундзе“. При нападот на нацистичка Германија на Советскиот Сојуз бил началник на штабот на дивизија. Загинал на фронтот.

Вангел Шамарданов - Илинденски (1921-1948) е македонски партизан учесник во Граѓанската војна во Грција. На почетокот на 1945 година се вклучил во борбата против грчките монархофашисти. Станал член на Окружен одбор на НОФ за Воденско и бил одговорен за финансиите. Исто така бил одговорен за печатот и заедно со Мирка Гинова бил задолжен да формира месни организации на НОФ во Мегленската околија. Со одлука на ГО на НОФ и во согласност на ПК на КПГ Вангел бил поставен за политички комесар на единица на ДАГ. Тој загинал на мистериозен начин

Георге Џика (1600 - 2 XI 1664) бил војвода од Молдавија (1658 – 1659) и од Влашко (1659 – 1660). Тој е основач на семејството Џика, со потекло од Македонија, кое ќе одигра значајна улога во историјата на Влашко и Молдавија, а подоцна и во Кралството Романија, во 17 и 19 век. Семејството Џика произведе многу војводи на Влашка и Молдавија и двајца премиери на Романија. Неколку гранки на семејството постојат и денес.  Основачот на династијата Џика, Георге, бил испратен за амбасадор во Високата порта во Цариград, каде што се зближил со големиот везир Ќуприли Мехмед-паша. Со негова помош станал војвода и за време на неговото владеење, Џика го преселил главниот град на Влашко од Трговиште во Букурешт.

Васил Пачаџиев (1883 – 27, IX 1942)) е македонски револуционер, Тиквешки војвода на Внатрешната македонско-одринска револуционерна организација. Бил учесник во Илинденското востание во 1903 година. По востанието бил и самостоен војвода во Тиквешијата. Се борел со турските военополициски сили, меѓутоа и со врховистите. За време на Хуриетот учествувал во соборувањето на султанот Абдул Азис.

Јани Лукров (1922 – 20. IV 1948) е истакнат припадник на македонското националноослободително и комунистичко движење од Егејскиот дел на Македонија. Учествувал во комунистичкиот отпор за време на Втората светска војна во рамките на ЕЛАС. Во јули 1944 година станал член на Леринско-костурскиот баталјон „Гоце“. Подоцна е заменик командант на Првата егејска бригада, формирана во Битола. Заедно со бригадата се бори против силите на Бали Комбетар во Западна Македонија. Од мај 1945 година бил дел од четвртата бригада на корпусот на народната одбрана на Југославија. Од средината на 1946 година се враќа во Егејска Македонија и влегува во ДАГ. Таму станува капетан и командант на четата. Починал во Костараџа, меѓу Костур и Хрупишча. Монархофашистите го однеле телото во Костур и таму го влечеле по улиците на градот за да го плашат народот.

Антон Станишев (1828 - 1904) e резбар и зограф од Македонија, претставник на Дебарската уметничка школа. Познат како като Дебарлијата околу 1840 година заедно со братот Димитар и Петар Филипов Гарката, работеле на главниот иконостас на црквата „Рождество на Богородица“ во Рилски Манастир. Потоа браќата Станишеви се одвоиле од Гарката и работеле самостојно на архиерејскиот трон, амвонот и иконостасот во црквата „Благовештение на Богородица“ во Прилеп. Двајцата браќа работеле и во Охрид, во црквата „Пресвета Богородица Каменско“, каде што во 1845 година го направиле иконостасот, амвонот и епископскиот трон. Исто така работел и на иконостасот на „Свети Илија“ во Дојран, кој беше уништен за време на Првата светска војна. Освен во Македонија, браќата работеле во Србија и Бугарија.

Георги Измирлиев (21.IV 1851 – 28. V. 1876) бил револуционер од Македонија, учесник во антиотоманското Априлско востание во Бугарија во 1876 година. Познат како Македончето („Малиот Македонец“), бил помошник на апостолот Стефан Стамболов и војсководец во Првиот трновски револуционерен округ. Тој спровел обемни организациски активности за подготовка на Априлското востание. Поради предаство, Македончето бил заробен и осуден на смрт со бесење. Тој самиот си ја ставил јамката на врат во Горна Орјаховица на 26 април.

Алекси Рилец (1760 - 1850) е архитект, мајстор градител и резбар од Македонија. Тој е припадник на Дебарската (Мијачка) резбарска школа. Познат е по неговата работа на возобновување и одржување на Рилскиот манастир, кој бил основан во текот на 10 век од страна на Св. Јован Рилски.