7 декември 1876 год.

ПИСМО ОД ЃОРЃИЈА ПУЛЕВСКИ ДО КУЗМАН БАЏОВИЌ: МАКЕДОНЦИТЕ ГО ВКУСИЈА ДУХОТ НА СЛОБОДАТА И СЕ РЕШЕНИ ДА УМРАТ ЗА ЧЕСТА И  ЗЛАТНАТА СЛОБОДА

“Драги мој пријателе Кузмане,

Както разбрах од дјаду влафика Натанаил (претседател на ЦК на Разловечкото востание, н.б.), си му писал на 26-ого ноемврија и си искажал желанија да сме оприели богом бла-гословено и народом избавително дело. И  јас у тој мах оставих службата ми и пријах под старос народното своето претпријатие. Распратих посланија по све слободни краеви српских и собрах људје и тргнах тука.

Кугато пристигнах сос четоју, кроз солзи рекох: О судбино божјо, зар ушче не се раскидају ланци петсто годишњи кои тижди нашиот народ маќедонски! Зар ушче је кљатва Адамова на  македонског народа?

А Македонци вкусихом дух слободе, зато е всеки од нас решен умрети за чес и златну слободу, отколи живет ув ропство и азијатско тиранство. Нам е Св. Отац задача и од бога и од људје: 1) љубов, 2) слога и 3) единство. Зато, ако мислиш, возми четују и ела, време је !

Сос бога напрет, напролет одимо на Турском вси синове  славомакедонски. Или вси ќе измремо или ќе го издигнемо царството на Александар Маќедонски. Ево ти пишем на руки и, алко си на умот и имаш волја, дојди”!

Блаже Ристовски, „Ѓорѓија  М. Пулевски” Одбрани страници, Скопје 1974, стр. 17;