1925 година грчката влада презеде конкретни мерки за објавување на првиот буквар (Абецедарот) за потребите на МАКЕДОНСКОТО малцинство

Вангел Ајановски-Оче, познат македонски револуционер, му го подарил букварот на Архивот на Македонија пред триесетина години

Обелискот којшто праисторискиот човек на планината Кожуф, близу Гевгелија го поставил пред речиси 5000 години пред нашата ера, во педесеттите години на 20 век, диви копачи, најверојатно со некаква помошна механизација, барајќи злато - го урнале и го преполовиле на два дела. За жал, од незнаење за вредноста на обелискот на локалитет кој датира од праисторијата направена е штета врз него. Двата уништени делови на обелискот, кој бил висок 5,5 метри, на се уште нерегистрираниот локалитет наречен "Милисин", кој всушност претставува шумарско-ловечка заштитена зона на Кожуф Планина, денес се само сведок за единствениот обелиск-споменик на културата на праисторискиот човек на овие простори кој верувал во култот на Сонцето и Космосот.Оваа приказна ја раскажува архитектот и проучувач на историјата на македонската цивилизација, автор на многу дела на оваа тема, Васил Иљов, кој направи реконструкција на обелискот и се обиде да го дешифрира натписот издлабен на каменот.

Во Александрија Птоломеј ја воспоставил новата македонска династија. Таму тој се зафатил со изградба на библиотека и повторно го вовел македонскиот систем на владеење, со македонскиот јазик како официјален јазик во царството. Македонскиот јазик станал јазик на трговците, дворците и наследниците, кои се стремеле да стануваат владетели на одделни кралства во евроазиската империја.

Роден во Науплион во 1832 година, како син на Спиридон Трикоупис - кој беше Премиер на Грција во 1833 година, и Екатерини Маврокордатос - сестра на Александрос Маврокордатос кој исто така беше Премиер на Грција наследувајќи го претходниов во 1833.

Писмото е потпишано од Константинос Цацос, поранешен шеф на грчката држава, кој беше на власт од 1979 до 1980, а важеше за еден од најблиските соработници на Константин Караманлис постариот

Името Македонија носи со себе голема историска гордост и вековна традиција, па така секој оној којшто сакал да ги асимилира Македонците прво нешто кон постигање на таа негова цел било оспорувањето на тоа величествено име.

Во седумдесеттите години на минатиот век тогашните грчки администрации два пати се обврзале, прв пат во 1977 година и втор пат во 1982 година, на конференции на ООН да го почитуваат името Македонија.

Потомците на Александровата војска - изгубената алка на македонската цивилизација!

Македонија не е само Републиката, Македонија е наследството на Империјата, од Северна Италија, преку Дунав, дури до Кина и Индија. Во тоа е големината на македонската цивилизација, како цивилизација на мирот и љубовта, а не на војната и омразата. Големината на една цивилизација е во универзалноста на нејзините вредности. А Македонија, Македонија е основата на современиот културен глобализам што подразбира интеграција со афирмација на помесните етноси, јазици, религии и култури, наспроти корпоративниот, кој со профитната логика на мултинационалните корпорации, помесните етноси, јазици, религии и култури ги интегрира со асимилација, дури до физичка ликвидација. Впрочем, и Гоцевата мисла „светот го разбирам како поле за културен натпревар меѓу народите“ не претставува само негова лична импресија, туку експресија на генетскиот код на една цела цивилизација, на македонската!

Ваков народ кој има вакви синови никогаш нема да исчезне. „Бог и правото се со нас! Да живее Македонија!