Да им се соопштат справедливите барања од македонското народо население на Високата порта со посредство на генерал-губернаторот во Македонија за Портата да побрза со исполнувањето на чл. 23 од Берлинскиот договори да свика законски претставници на Македонија за разгледување и приспособување на Органмскиот устав.

СОБИРАЈЌИ СЕ ОКОЛУ СЛАВНОТО ЗНАМЕ НА МАКЕДОНИЈА ДА НАПИШЕМЕ: ЕДИНСТВЕНА И ОБЕДИНЕТА МАКЕДОНИЈА! ДА ЖИВЕЕ МАКЕДОНСКИОТ НАРОД, ДА ЖИВЕЕ МАКЕДОНИЈА!

Во плејадата на македонски револуционери кои целосно и доследно се бореа под светата паролоата “слобода или смрт”, свое место зазема и битолскиот револуционер Ѓорги Поп Христов. Тој како и многу други македонски дејци во времто на стариот систем од идеолошки причини, беше избришан под диктат на комунистичката идеолошка доктрина, се` со цел да биде исклучен и заборавен од колективната свест на македонскиот народ. Ѓорги Поп Христов представува еден македонски деец, кој понесен од револуционерната стихија и желбата за слобада на поробениот македонски народ се издигнува во еден фанатизиран идеалист кој целосно и доследно му е предаден на македонското ослободително дело. За ликот и делото на Ѓорги Поп Христов има да се пишува многу, тој има доста голем револуционерен стаж кој опфаќа повеќе периоди: предилинденскиот, илинденскиот, постилинденскиот, периодот на балкансите војни и неговата дејност во редовите на македонското револуционерно движење по првата светска војна, како истакнат деец на ВМРО.

Во текот на септември 1941 година, заедно со семеjството, сопругата и синот, се преселив во Скопjе, при што од Софиjа jа пренесов сета покуќнина.

Немаjќи сопствен дом, бидеjќи моите родители живеат во Тетово, од чиновникот за државни имоти ми беше определено да живеам во куќата на ул. 248 бр. 6, во коjа jа сместив сопствената покуќнина. Поради настаните на 8-ми септември 1944 г., го напуштив Скопjе без да jа изнесам покуќнината и заминав за Софиjа. Причините поради кои jа напуштив татковината Македониjа, ќе ги изнесам подолу.

Делот на Македонија што беше присоединет кон грчката држава по Првата светска војна опфати површина од 34.356 квадратни километри. Населението во тој дел броеше 1.042.029 жители (според податоците на Карнеџиевата анкетна комисија од 1913 година) од кои 329.371 Македонци, 314.354 Турци, 236.775 Грци, 15.108 Албанци, 44.414 Власи, 25.302 Роми, 68.206 Евреи и 8.019 разни. Според пописот, пак, изведен од страна на грчките власти од 1920 година Егејска Македонија имала 1.090.432 жители.

И покрај емигрирањето за Бугарија, етничкиот состав на населението во Егејска Македонија немало да претрпи поголеми измени на штета на Македонците, ако истовремено не следела и размената на муслиманското население од овој дел на Македонија. Согласно Лозанската конвенција, во текот на 1924 година сето муслиманско население (во чиј состав влегувале и околу 40 илјади муслимани од македонска народност, од кои најголемиот број биле од Мегленско), се иселија за Турција. На нивно место, како и на местото на иселените Македонци, беа колонизирани околу 640 илјади доселеници од грчко потекло и друго православно христијанско население со неопределена или прогрчка национална свест. Голем дел од оваа емиграција воопшто не го знаела грчкиот јазик, а како свој мајчин јазик го употребувала турскиот.

Писмо старо 111 години - напишано на, 18.06.1898 година во Женева.

Што напишав јас? Ништо не напишав. Јас го препишав од сè уште ненапишаната крвава историја на Македонија она што читателот ќе го прочита, а гледачот ќе го види во театарот. Крвожедноста на нашите Турци-бегови, готовноста на Македонките да умрат, но верата да не си ја менуваат, а машкоста на Македонецот јуначки да им одмаздува на оние крвници што ја извалкаа или ќе се обидат да ја извалкаат неговата семејна чест ете, во тоа главно се состои содржината на пиесата. Успеав ли? Дали точно препишав? Не знам; за тоа нека се искажат г-дата критичари. Ако сум успеал, се радувам, ако пак не, сиот грев го фрлам на оние што можат поубаво да ја извршат оваа работа, која мене не ми беше по силите.

Барање за признавање на статус на политички бегалци - за македонците од егејскиот дел на Македонија - Северна Грција, кои се протерани од своите татковски огништа за време на Граѓанската војна 1945/49 год. во Грција

Автономијата на Македонија треба да ги опфати целиот српски, грчки и бугарски дел на Македонија - од Качаник и Шар Планина до реката Струма.