Во Скопската турска општина од 1877 до 1883 година работела Мухаџирска комисија за прифаќање и грижа за пребеганите Турци и муслимани од Босна и други места во Македонија. Во неколку извештаи на оваа Комисија се наведува дека во тој период “во Скопје од нив биле населени 8.000,... во Штип 4.000,... во Куманово 2.930, во Кратово 405, во Паланка 934,... во Кожани 290 луѓе....”

РЕШЕНИЕ НА КНЕЖЕВСКАТА КАНЦЕЛАРИЈА, БЕГАЛЦИ ОД МАКЕДОНИЈА СЕ ПРИМААТ ВО СРБИЈА, (Белград, 2 октомври 1839 год.)

Помина уште една “контроверзна” панахида за “контроверзната” Мара Бунева. За среќа овој пат немаше инциденти, а немаше и некоја голема посетеност. Се` помина некако тивко и незабележливо. Провокациите од страна на одредени кругови, тука и во соседна Бугарија веќе не се толку интересни за македонската јавност.

РУСКИОТ ГЕНЕРАЛЕН КОНЗУЛ ВО СОЛУН: НА ОПШТО СОБРАНИЕ БИЛО ПОСТАВЕНО ПРАШАЊЕТО ЗА АВТОНОМИЈАТА НА МАКЕДОНИЈА. ЗА ТАА ЦЕЛ БИЛА СОСТАВЕНА ПРИВРЕМЕНА ВЛАДА ОПОЛНОМОШТЕНА ДА ЈА БАРА АВТОНОМИЈАТА 

“Кога Козирев пристигна во Белград во 1992 г., се најде под синхронизиран притисок од страна на грч­ката дипломатија во Москва и оној што дојде од Милошевиќ и неговиот режим. Излез од таа состојба Козирев побара во прекинувањето на турнејата и откажувањето на посетата на Ма­ке­донија...

„По долги традиции и упорни борби, македонскиот народ му покажа на 2 август о.г. на целиот свет дека правото на самоопределување на народите не се дава, туку треба да се извојува.

Не попусто е речено дека историјата е огледало на вековите. Во ова чудесно огледало од античко македонска и еврејска историја, се опфатени различни примери и периоди, како  историски декор, каде историската судбина е заслужна за чудо. Ова е како легендарна историска драма глумена на различни сцени од различни актери, содржејки ја истата суштина од дејствието во приказните и темата. Континуираниот внатрешен судир и дефанзивни војни, кои Македонија ги извојува за времето на нејзината државност им беа познати на еврејската држава и исто така знаеа за слава и пораз, триумф и солзи.

Во 1880 година, од 21 мај до 2 јуни, на планината Грамос (Гремен теке), Островско, приморскиот дел од Македонија, се одржало Национално собрание на Македонија со учество на 32 претставници од сите краеви на земјата. Собранието било свикано да ја разгледа политичката положба на земјата по Берлинскиот Конгрес и покажаната незаинтересираност на големите сили (вклучувајќи ја тука и словенска Русија) да ја присилат Османлиската држава да ја спроведе обврзувачката одредба од чл. 23 на Берлинскиот договор за давање посебен, автономен статус на Македонија, а како непосредна цел било поставено да се утврдат мерките и акциите за постигнување така поставената «националната цел».

Рускиот конзул во Призрен, Јастребов: Мијаците и Брсјаците не се Бугари ни Срби, тие се Македонци, род од посебно племе кое живее во Македонија од древноста

РОМАНСКИОТ КОНЗУЛ ВО СОЛУН: НА ОПШТО СОБРАНИЕ БИЛО ПОСТАВЕНО ПРАШАЊЕТО ЗА АВТОНОМИЈАТА НА МАКЕДОНИЈА. ЗА ТАА ЦЕЛ БИЛА СОСТАВЕНА ПРИВРЕМЕНА ВЛАДА ОПОЛННОМОШТЕНА ДА ЈА БАРА АВТОНОМИЈАТА