„Јане ја разви тезата, дека е погубно за македонското население и за самата Бугарија, македонското прашање да се третира во смисла на национално обединување на Бугарите и дека луѓето на другото течение се предале на бугарската влада.

Од повикот на Јане Сандански до своите сонародници и сотатковинци, за време на Младотурската револуција

Но, овој компромис помеѓу слободата и потчинети не можеше да биде на подолго траење, и по револтот на Андриск, псевдо Филип Шести (148 п.н.е.), Македонија беше конституирана во римска провинција и зголеменa со додавање на делови од Илирија,  Молосија (Епир), на Јонските острови и Тесалија. Секоја година гувернер бил испратен од Рим, со врховена, воена и судската власт; поделба падна во мирување и комуникација во рамките на покраината е подобрена со изградбата на патот Виа Игнација од Дaрхаkхиум до Солуника, каде беше потоа продолжен кон исток до Нестус и Хелеспонт.

Борбата за Македонија е воружен конфликт од 1895 до 1908 година во Отоманската Империја за Македонија помеѓу врховистичките, грчките, српските чети и четите на Македонската Револуционерна Организација.

Почнува со историски осврт на ослободувањето од Бугарија и сонот по тоа за –“Голема Бугарија” од која ете “неправедно” отпаднала Македонија. А таму “Македонските Бугари”, воделе борба со Турците за – целокупна Бугарија.

Александар Македонски навлегува во мрачната земја, барајќи ја водата на животот (на бесмртноста), но не успева да ја најде.

Онаму каде што пишува Македонци пишуваат „Бугари“

Струмичкиот конгрес од 1905 година на Струмичкиот револуционерен округ, Македонската револуционерна организација се одржал во летото 1905 година и е еден од многуте конгреси кои биле одржани по Илинденското востание на кои биле разгледани голем број на прашања кои ја засегале Организацијата и македонското дело. Најпрво имало советување на Струмичката револуционерна околија, а потоа се одржал конгресот на целиот Струмички округ.

Митрополит Василије Петрович му пишува на рускиот гроф Шувалов како „смирениот пастир на својот татков народ црногорскиот“ дека и Албанците, Македонците, Бошњаците, Србите и Бугарите, гледајќи на заштитата од Русија ќе ја задржат својата вера, а ако Црна Гора пропадне, и тие ќе изгубат надеж и ќе ја примат мухамедовата вера.

Ние,
ма­ке­дон­ски­те ре­во­лу­ци­о­не­ри,
не­ма­ме ни­што со не­бо­то…
ами со зем­ја­та, со на­ро­дот