"За несреќа на сите нас, дојде и тој смртоносен час кога на Трајко му ја соопштија грозоморната вест. Го забележувавме, кога враќајки се од Управата, се сврте кон нашиот и другите прозорци со кренати и стиснати тупаници, со насмевка и песна на устата".

Според грчкиот историчар Полибие (околу 203 – 118 г. п.н.е.) Енгеланите (Енхелеите) се древно племе од Горна Македонија кое го населувало Охридско-струшкиот регион. Во римско време, според старогрчкиот географ и историчар Страбон (63 г.п.н.е. - 24 г.н.е), преовладало името Дасарети наместо претходното име на племето Енгелани. Континуитетот во културата е потврден од наодите во некрополата на селото Требеништа од крајот на VII до IV/III век п.н.е. Иако подоцнежните извори не прават разлика меѓу Енхелеите и Илирите, најстарите извори потврдуваат дека Енхелеите не се Илири.

Мајскиот конгрес е конгрес на Реформско-демократското крило на Организацијата и е одржан во текот на мај 1908 година во Банско.

Денес го посетив  Г-дин Трикупис, бившиот грчки премиер и имав со него подолг разговор за ситуацијата.

1. Пред сеж нужно е да се состави одбор, кој ќе биде најмногу од три лица, кои се способни за оваа работа и се запознати со луѓето и околностите во Македонија и Стара Србија, на кој одбор ќе му биде доверена исклучиво оваа работа. На овој одбор постојаното седиште треба да му е во Врање, како најзгодно место според положбата. Одборот за својата работа ќе го известува Министерот за надворешни работи, а за работите кои треба да се преземаат ќе бара упатства... Оваа работа треба да им се довери само на тројца и затоа, да може во својот почеток да се држи во најголема тај-ност додека се успее,  противниците да не може да му наштетат. Оттаму и ако овие три лица составуваат впрочем “одбор” не треба јавно да биде познат како одбор за оваа цел.

„...Дека Македонија ниту сама, ниту Бугарското Кнежевство, било само, било во сојуз со другите балкански државички, може да ја исполни великата народна задача: ослободувањето на Македонија и нејзиното соединување со останатата Татковина... дека “Македонското прашање” зависи да се реши од Европа, односно Русија, но дека таа Европа е денеска разделена на два непријателски лагера; го проследува настанувањето и смислата на таканаречениот Троен сојуз... Тој Троен сојуз си го има од-живеано векот и не го плаши веќе друг освен лесноумните и заслепените... Засега нема помен за Македонија, ниту пак може и да стане помен додека не се разреши овдешното бугарско-кне-жествено (прашање) во согласност со желбата на Петербург.

„...Сега гледам дека вие ич не се шегувате. Дозволете, впрочем, да ви кажам дека прашањето што го подигате за Македонците, каква народност се тие, влегува исто така во гру-пата на “природните” неприкосновени појави. Поодделни личности можат да се однародат од прост и подол инает или од интерес, но цел народ, со историја и духовен живот, не може да се однароди... Македонците треба да дејствуваат и не може инаку да дејствуваат освен како Бугари, ако имаат, се разбира, елементарен човечки лик и чувство, кое впрочем не подлежи веќе на никакво сомнение...

БОРБАТА ЗА ОСЛОБОДУВАЊЕ НА МАКЕДОНИЈА ДА СЕ ПОСТАВИ ВРЗ ЧИСТО МАКЕДОНСКА ПОЧВА. СИТЕ ЖИТЕЛИ НА МАКЕДОНИЈА ДА СЕ ИМЕНУВААТ КАКО МАКЕДОНЦИ

„г. Миларов умее добро да го држи перото и тој е добро запознат особено со нашето Бугарско (прашање), она на нашите соседи и на целиот европски свет во многу погледи - политички и други. Но при сите тие добри квалитети ние ќе одбележиме, прво, дека тој го остава настрана самото прашање поставено од нас и го решава прашањето: како Македонија може да биде ослободена. Читателите помнат, па и г. Миларов, има прочитано дека ние разгледувавме: врз каква почва да се постават Маке-донците за дејствување - како Бугари ли, како Срби или Грци.

Македонска нација

Илирите се индоевропски народ за кој сеуште не е јасно дали му припаѓаат на западниот, источниот или некој посреден тип. Се смета дека својот продор на северозападен Балкан го направиле најкасно во четиринаесетиот век пред нашата ера, потиснувајќи ги старобалканските народи на југ и исток. На источниот јадрански брег ги спомнува грчкиот логограф Хекатеј од Милет (околу 500 г. п.н.е.). Век и половина подоцна Псеудо-Скилакс неведува имиња на некои илирски племиња и ги локализира покрај брегот од реката Крка до Валона во Албанија.